مطالعات مفهوم شناسي معماري ايران در دوران معاصر

استفاده از فرم در هنر و معماري از ديرباز مورد توجه هنرمندان واقع بوده است چنانچه كه معماران نقاشان، موسيقي دانان و شاعران به وسيله فرم به بيان خاص مفهوم و پيام به مخاطب استفاده مي كردند . زمينه ي پژوهش : پژوهش به ببرسي مفهوم شناسي معماري مي پردازد و هدف از انجام پژوهش شناخت و تبيين جايگاه معماري و مفهوم شناسي ، در رويكردهاي متفاوت به معماري و همچنين دستيابي به چگونگي تحقق مفاهيم شناخت مفهوم شناسي معماري در دنياي معاصر است . روش پژوهش : روش شناسي موجود بر تحقيق ، روش تحليلي منطقي و توصيفي است همچنين اين پژوهش سعي دارد تا با رويكردي توصيفي تحليلي و با استفاده از منابع كتابخانه اي، به بررسي مفهوم شناسي در معماري معاصر و همچنين عناصر و عوامل تاثير گذار و موثر بر آن بپردازد . يافته هاي پژوهش : اهميت فرم را مي‌توان در دوره معاصر به وضوح ديد زيرا كه به فرم اهميت داده شده است كه به علت وجود اتصالي دروني حاصل از اهميت فضا موضوع و مخاطب را ايجاد مي كند . نتايج پژوهش : فرم خالق اثر است و گويا نوعي زبان براي بيان محسوب مي شود زيرا كه آنچه را هنرمندان و معماران در فضا مي‌خواهند توصيف كنند را بيان مي كند كه به دليل وجود تكنولوژي در علوم و فناوري موجود در دوران معاصر ايران با مفهوم شناسي در معماري روبرو مي شويم زيرا با فرهنگ و هويت و ارزش هاي موجود در جامعه معماري دست خوش تغييرات مي شود در نهايت تبيين اصول معماري براي تجلي بخشي آن مهم به شمار مي آيد . معماري به علت وجود فرهنگ و آيين هاي مردمان ايران در گذشته با توجه به اقليم آب و هوايي داراي تجلي و شكوه و عظمت هويت جامعه ي ما است و از اين رو مفهوم شناسي اهميت مي يابد .