بررسي نقش كهن‌الگوها در معماري ايراني اسلامي (كهن‌الگوهاي خانه‌هاي قاجار)

هدف اين پژوهش بررسي نقش كهن‌الگوها در معماري ايراني اسلامي است. روش تحقيق به صورت تحليل محتوايي مي‌باشد كه ابتدا به بررسي نقش كهن الگوها و در نتيجه تأثير آن در معماري ايراني اسلامي(كهن الگوهاي خانه‌هاي قاجار) پرداخته شده است. سبك معماري اسلامي سبكي است كه با زيبايي و جلوه خاص خود نه‌تنها خاورميانه بلكه ديگر نقاط جهان را نيز مدحوش خود كرده است. معماران بسيار زيادي از پويايي اين سبك معماري استفاده كردند و با تركيب آن با ديگر سبك‌هاي معماري پروژه‌هاي معماري اسلامي بي‌نظيري از خود بر‌جاي گذاشتند به‌گونه‌اي كه برترين‌هاي معماري اسلامي قطعاً از برترين‌هاي معماري دنيا به شمار مي‌روند. اين پژوهش به نقش كهن‌الگوها در معماري ايراني اسلامي و به بررسي تاُثير آن در معماري معاصر مي‌پردازد و به اين نتيجه مي‌رسد كه كهن‌الگوها در معماري ايراني اسلامي و تلفيق آنها با معماري معاصر تاثير بسيار مثبتي خواهند داشت. يكي از هنرهايي كه بيشترين ارتباط را با زندگي مردم دارد، هنر معماري است. ما هر روز در فضايي كه ساخته نوع بشر است بسر مي‌بريم و به انواع مختلف به فعاليتهاي خود مي‌پردازيم. نظر به پيوند استوار و ناگسستني معماري با فرهنگ جامعه اين هنر از بارزترين جلوه‌هاي فرهنگ و هنر هر قوم در هر دوره تاريخي و نمايشگر گوياي دوره و زمان خلق و جهان‌بيني آفريننده و باور جمعي غالب محيط اثر مي‌باشد. دگرگوني‌هاي معماري با ساير تغييرات در عرصه‌هاي زندگي و هنر همراه است. دانش معماري امروز با نگاهي حسرت بار به تجربيات روزافزون و ارزنده ديگر كشورها و جذبه‌هاي بي‌رقيب نظريه‌ها و سبك‌هاي معماري به تقليد و كپي‌برداري خلاصه شده است؛ اين بي‌گمان به معناي پذيرش نوعي سلطه فرهنگي است. در نتيجه پاسخ به سوالها به نظر مي‌رسد يكي از رازهاي جاودانگي درمعماري بناها، كهن الگوها هستند و همچنين هرجامعه اي كه زنده مانده است يك الگوي زبان خاص و منحصر بفرد خود داشته است.