زيبايي شناسي منظر پياده‌راه‌ها با تأكيد بر پوشش گياهي

با افزايش روز افزون جمعيت شهرها، آلودگي محيط شهرها، سبك زندگي آپارتمان نشيني، فاصله گرفتن از محيط طبيعي و غيره، ضرورت نياز به فضاهاي اجتماعي جذاب و آرامش بخشي مانند پياده راه ها در شهرها روز به روز افزايش يافته است. پياده روي به دليل كم هزينه بودن، در دسترس بودن و عدم وابستگي به عنصري خاص به عنوان اصلي ترين الگوي جابجايي در داخل كانون هاي زيستي به شمار مي رود. به دنبال آلودگي هاي زيست محيطي، كاهش سوخت فسيلي و پايين آمدن كميت فضاهاي شهري، سياست استفاده از حمل و نقل عمومي و كاهش استفاده از اتومبيل شخصي رواج يافت و در اين راستا رويكرد برنامه ريزي و طراحي شهري در جهت احياء حركت و حضور عابر پياده در فضاهاي شهري در چند دهه اخير شكل گرفته است. همچنين استفاده از عوامل طبيعي در معماري و شهرسازي امروز و نياز به ايجاد پايداري اكولوژيك ميان طبيعت و مصنوعات بشري حداكثر استفاده از عوامل محيطي و طبيعي در شهرسازي جزو اركان پايداري در اين زمينه مي باشد. در كشور ايران اقليم هاي متفاوتي وجود دارد، بنابراين تنوع گياهان آن نيز زياد است. بكارگيري اين گونه ها در فضاي سبز معماري تنوع گونه ها و اكوتيپ ها (از نظر رنگ، فرم، اندازه و سازگاري) را دو چندان مي كند و ضريب اطمينان موفقيت طرح و انعطاف طراحي بيشتر مي شود. وجود پوشش گياهي در فضاي شهري نشانه اي از توانايي اقليمي و احوال فرهنگي منطقه است، به همين دليل توجه به ارتقاي كيفيات منظر شهري و زيباسازي محيط، با بكارگيري راهبردهاي كارآمد در كاهش اثرات مخرب غلبه اتومبيل ها بر شهر و معابر شهري، همچنين با هدف بررسي نقش پياده راه ها و پوشش گياهي در زيباسازي منظر شهري به اين نكته دست يافتيم.