ارائه الگوي مولفه هاي تاب آوري با تاكيد بر سوانح طبيعي

در طي چند سال اخير تاب آوري به عنوان مهمترين راهكار در برابر سوانح طبيعي مورد توجه صاحب نظران و مسئولين شهري قرار گرفته است. در تاب آوري مولفه هاي مختلفي مطرح هستند كه مهمترين آن ها تاب آوري كالبدي، اجتماعي و اقتصادي است. در اين راستا پژوهش حاضر نيز تلاش دارد تا الگوي از مولفه هاي تاب آوري شهري با تاكيد بر سوانح طبيعي را ارائه دهد. روش پژوهش از نظر هدف كاربردي از نظر متدولوژي توصيفي – تحليلي مي باشد جامعه آماري پژوهش گروه خبرگان و حجم نمونه آماري 30 نفر از كارشناسان و اساتيد و دانشجوياني بوده اند كه تاكنون در اين زمينه مطالعه و مقلاتي داشته اند. روش گردآوري داده ها، به صورت كتابخانه اي – اسنادي و ميداني با ابزار پرسشنامه صورت گرفته است. روش تجزيه و تحليل داده ها با معادلات ساختاري و نرم افزار pls بوده است. يافته هاي پژوهش نشان داده است در ميان ضرايب بدست آمده تاثير مولفه نهادي - مديريتي بر تاب آوري شهري با كسب امتياز 837/0 و مولفه اقتصادي با كسب ضريب 714/0 بيشترين امتياز را دارد. بعد از آن تاثير مولفه اجتماعي با ضريب 624/0 در رتبه سوم قرار دارد. در نهايت مولفه زيست محيطي نيز با كسب امتياز 355/0 در رتبه اخر از نظر تاثيرگذاري بر تاب آوري شهري قرار دارد.