سنجش عوامل موثر بر كيفيت زندگي شهروندان در فرآيند بازآفريني بافت-هاي فرسوده شهري(مورد پژوهي : محله حسينيه شهر زنجان)

اگر بازآفريني به معناي باززنده سازي و سرمايه گذاري در آينده تلقي گردد. مي توان گفت بازآفريني شهري فرايندي براي توسعه همه جانبه در ابعاد اجتماعي، اقتصادي، كالبدي و زيست محيطي است كه به دنبال ارتقاء كيفيت زندگي و رفاه شهروندان است. اين موضوع در مورد بافت هاي فرسوده شهري كه از چرخه رشد و و توسعه شهري بازمانده اند كمي متفاوت است. بدين منظور هدف تحقيق حاضر، سنجش عوامل موثر بر كيفيت زندگي شهروندان در فرآيند بازآفريني بافت هاي فرسوده شهري است. روش تحقيق از نظر ماهيت ؛ توصيفي-تحليلي و از نظر هدف كاربردي است كه مبتني بر يافته هاي ميداني و پرسشنامه مي باشد. جهت تجزيه و تحليل داده ها و يافته هاي تحقيق از آزمون هاي آماري در نرم افزار Spss و تهيه نقشه هاي موضوعي از نرم افزار ARC GIS استفاده شد. نتايج نشان داد كه نقش شاخص هاي اجتماعي در افزايش همبستگي و انسجام محله تاثيرگذار مي باشد. اما وضعيت فضايي-كالبدي با توجه به نامناسب بودن محله از منظر شاخص هاي مذكور عاملي بر تنزل كيفيت زندگي شهروندان مي باشد. نتايج حاصل از آزمون استنباطي خي دو ارتباط معناداري ميان شاخص هاي تحقيق را نشان داد. به طوري كه مطلوبيت محيط ارتباط معناداري با بهداشت و آلودگي محيط، هويت اجتماعي، نفوذپذيري، منظر شهري، ادراك، اجتماع حضورپذيري، امنيت و مشاركت وجود دارد. ارتقاء وضعيت شاخص ها در محله به بهبودي كيفيت زندگي شهروندان منجر خواهد شد و بالعكس. همچنين توسعه و ساماندهي محله حسينيه در گرو همكاري مشترك مسئولين و شهروندان بوده و تغيير ديدگاه ها و نگاه سيستمي به سوي مديريت يكپارچه شهري راههاي ارتقاء كيفيت زندگي شهروندان مي باشد.