شيوه كار بهره گيري از بازآفريني شهري در برخورد با بافتهاي فرسوده نمونه محله مهرجرد شهر ميبد

نواحي فرسوده شهري، بنا به سرشت خود با انواع عوارض و مشكلات مواجه هستند. از اين رو معضل آن ها چندوجهي است كه در هر مورد، به شكل خاصي بروز مي نمايد. در طي سالهاي اخير سياستگذاران و برنامه ريزان شهري در صدد ارائه راهبردها و راهكارهاي نويني در مواجهه با مسائل و مشكلات بافت هاي فرسوده شهري مي باشند. افت منزلت اجتماعي و اقتصادي و نابساماني هاي كاركردي و كالبدي اين بافت ها به همراه افت بسيار شديد كيفيت محيط شهري، ضرورت توجه به اين مناطق را دو چندان كرده است. سياست ها و برنامه هاي متعددي براي ارتقاء كيفي و ساماندهي اين عرصه هاي شهري به اجرا گداشته است. اجراي ناموفق طرح هايشهري باعث توجه بيشتر برنامه ريزان به مقوله پايداري در طرح ها مي شود كه يكي از نمود هاي ان را در طرح هاي بازآفريني مي توان مشاهده كرد. در پژوهش حاضر براي دستيابي به هدف پژوهش كه همانا معرفي رويكرد بازآفريني پايدار و تحليل ميزان پايداري بافت فرسوده محله مهرجرد شهر ميبد است. كه با روش تحليلي – توصيفي و بر اساس مطالعات صورت گرفته از طريق پرداشت هاي ميداني، اسناد فرادست و مصاحبه با ساكنين، بر اساس متغيرهاي اثر گذار بر پايداري در ابعاد اقتصادي، اجتماعي و كالبدي سع شده است چگونگي بازآفريني پايدار محله مهرجرد را در قالب برنامه اي جامع ارائه نمايد.