طراحي پياده راه و اثرات آن بر كيفيت زندگي شهري، (مطالعه موردي پياده راه امام رامهرمز)

آنچه در ﺷﻬﺮﺳﺎزي ﻣﻌﺎﺻﺮ براي انسان ها از اهميت زيادي برخوردار مي باشد، داشتن پياده راه و ﺣﺮﻛﺖ در آن به عنوان يك نياز مي باشد. موضوعي كه امروزه طراحان و برنامه ريزان شهري بسيار كمتر به اين موضوع اهميت داده اند تا جاييكه ميتوان گفت اين مساله كمتر به عنوان يك فضا و بخش مستقل از فضاهاي ديگر شهري مورد توجه قرار گرفته است. هدف اين پژوهش، بررسي اثرات پياده راه بر سهولت تعاملات اجتماعي در فضاي شهري رامهرمز مي باشد. اين تحقيق از نظر هدف كاربردي و از نوع توصيفي- تحليلي بوده و جمع آوري اطلاعات از روش كتابخانه اي و تكنيك پرسشنامه و ميداني و در مورد مطالعه و بررسي خيابان امام خميني شهر رامهرمز مي باشد. در تجزيه و تحليل داده ها از نرم افزارSPSS بكارگيري شده است. جامعه مورد مطالعه استفاده كنندگان محدوده مورد مطالعه بوده و تعدادي پرسشنامه با استفاده از نظر كارشناسان و متخصصين امر شهرسازي و معماري، جمع آوري و استخراج گرديد. نتايج بدست آمده گوياي آن است كه اثرات كالبدي توانسته بر كيفيت محيط شهر به عنوان عامل اصلي خود را نشان داده و سپس ادراك محيطي و ويژگي هاي كاركردي در اولويتهاي دوم و سوم قرار بگيرند. با توجه به نتايج بدست آمده متغيرهاي مستقل تاثيرگذار در اين سه دسته(كالبدي،كاركردي، ادراك محيطي) به ترتيب اولويت شامل: شاخص هاي امنيت، دسترسي، معابر، كاركردهاي اقتصادي، محيط زيست شهري، كيفيت محيط اجتماعي، تعاملات اجتماعي،فعاليت هاي فرهنگي، تسهيلات شهري و آيتم هاي كاركرد تفريحي و روشنايي كمترين اثرات را برخوردار مي باشند.