بررسي نقش عوامل اقليمي در طراحي معماري پايدار بناهاي مسكوني متناسب با اقليم گرم و خشك مطالعه مورد شهر يزد

با توجه به اينكه هدف معماري پايدار در مناطق گرم و خشك، ارتقاي توانمندي ساختمان‌ها در فراهم آوردن فضاي داخلي است به نحوي كه ضمن آسايش اقليمي، نيازمند حداقل مصرف انرژي باشد. امروزه با توسعه و پيشرفت تكنولوژي، لزوم توجه به توسعه پايدار و ساخت ‌و سازهاي مطابق با اصول معماري در راستاي استفاده بهينه از منابع طبيعي موجود از اهميت خاصي برخوردار است. در اقليم هاي مختلف ايران، معماري سنتي در مناطق مختلف از نظر ساخت و ساز در رابطه با اقليم و شرايط پايداري بررسي مي‌شود. چراكه گونه‌ هاي مختلف بنا در مناطق گوناگون، حاكي از تاثير پذيري عوامل اقليمي مي باشد. به اين ترتيب محيط زيست، شهرها و حتي بناهاي مربوط به اين حوزه هاي اقليمي، ويژگي‌هاي خاصي متناسب با شرايط اقليمي خود به دست آوردند. شناخت و بررسي عوامل اقليمي در هر منطقه بسيار موثر در ايجاد آسايش و راحتي ساكنان آن منطقه است. به دليل اينكه اقليم و معماري ارتباط مستقيمي با هم دارند. در اين مقاله سعي شده است خصوصيات اقليمي منطقه گرم و خشك و اصول معماري پايدار بررسي شود تا بدين طريق به ارتباط معماري گذشتگان در جهت استفاده بهينه از انرژي و پايداري محيط اشاره شود و پيشنهاداتي راجع به چگونگي طراحي پايدار متناسب با اقليم گرم و خشك در شهر يزد ارائه شود.