مديريت شهري و توسعه گردشگري دو ركن اصلي توسعه شهري

به زعم بسياري از اقتصاد دانان و متخصصان شهري صنعت گردشگري از سودآورترين صنايع موجود در شهرها و كشورهاي توسعه يافته محسوب مي باشد. اين صنعت در كشورهاي جهان سوم با وجود ظرفيت هاي بالقوه ناديده گرفته شده و آن جامعه از مواهب اقتصادي و فرهنگي آن بي نصيب مانده است. در اين بين برخي كشورهاي جهان سومي از اين حيث بسيار غني مي باشند و نپرداختن به اين مهم آسيب و ضربه بزرگي به آن كشورهاي مي باشد. كشور ايران از اين دسته كشورهاي جهان سومي مي باشد كه ظرفيتي فوق العاده در بخش گردشگري دارد اما مغفول مانده است در اين بين نگاه مديريتي فرامدرن در حال حاكم شدن به شهرهاي كشورمان است اما بدليل عدم پرداختن علمي و اصولي به اين موضوع تنها بخشي از اصول و مولفه هاي اين نگرش در حال جاري شدن و مورد استفاده مي باشد. در اين پژوهش با توجه به جنبه هاي مختلف مديريت شهري و نوع ارتباط با صنعت گردشگري زواياي مختلف آن مورد بررسي قرار گرفته و در نهايت نيز پيشنهاداتي ارائه گرديده است.