راهبردهاي ساماندهي بافت فرسوده با استفاده از تكنيك AIDA مطالعه موردي: بافت فرسوده شهر سنندج

بيان مسأله: بافت هاي فرسوده و قديمي كه در گذشته كارايي خاص خود را داشته اند و براي نيازهاي ديگري طراحي شده اند، نمي توانند خود را با شرايط امروزه وفق دهند و به مرور زمان ساكنان قديمي آن ها به بافت هاي جديد نقل مكان كرده و ساكنان مهاجر روستايي و حاشيه نشين به آن گرايش پيدا مي كنند. عدم وابستگي ساكنان جديد به بافت و كم توجهي به آن، باعث فرسودگي بيشتر و ناهنجاري هاي اجتماعي مي شود كه اين امر باعث شكاف عميق بين بافت قديمي و جديد شده كه در نهايت به شكست بافت قديمي مي انجامد. هدف: مقاله حاضر با هدف ساماندهي بافت فرسوده شهر سنندج با استفاده از ابعاد كالبدي، اجتماعي، اقتصادي و زيست محيطي نگاشته شده است. روش پژوهش: از نظر هدف كاربردي و از لحاظ روش انجام، توصيفي تحليلي مي باشد. در ابتدا ادبيات نظري مربوط به مداخله در بافت هاي فرسوده و مقالات مباني اين تحقيق را شكل مي دهند. اطلاعات مورد نياز نيز از طريق مشاهده، تصويربرداري و تكميل پرسشنامه جمع آوري گرديده است. با توجه به مشكلات موجود در اين بافت با استفاده از تكنيك آيدا در جهت افزايش كيفيت زندگي به توليد پروژه هاي راهبردي و پيشنهادي پرداخته است. يافته ها: ابعاد كالبدي، اجتماعي فرهنگي، اقتصادي و زيست محيطي در ساماندهي بافت هاي فرسوده نقش اساسي دارند. نتيجه گيري: نتايج به دست آمده نشان مي دهد كه در اين محله همه ابعاد كالبدي، اجتماعي فرهنگي، اقتصادي، زيست محيطي و مديريتي شرايط نامساعدي دارند به همين دليل برنامه ريزي ها بر روي اين ابعاد صورت گرفته است.