نقش برنامه ريزي و مديريت شهري در كنترل كويد 19

در دهه هاي اخير با گذار از توسعه كشاورزي به صنعتي، شهرها به عنوان عرصه استقرار خدمات، به عنوان موتور محرك اقتصادي كشورها و اصلي ترين جايگاه زيست و استقرار جوامع بشري تبديل شده اند. چرخه دائمي انباشت سرمايه و تمركز به خصوص در كلان شهرها و مناطق كلان شهري، به مانند جاذبه مغناطيسي، جمعيت و فعاليت را هرچه بيشتر به خود جذب كرده اند. اگر چه اين انباشت و تراكم فزاينده، مزيت و صرفه هاي اقتصادي فراواني براي كسب و كارها و اقتصاد ملي داشته است اما تبعات تراكم فزاينده در ابعاد گوناگون اجتماعي، اقتصادي و زيست محيطي و بهداشت و سلامت جامعه به مرور از مزاياي آن پيشي گرفته است.يكي از دغدغه هاي كنوني شهرهاي جهان كه تراكم در آنها بيش از نقاط ديگر است اين است كه چه الزاماتي موجب درگيري مردم با تهديدهايي نظير كرونا ميشود. از طرفي در اين برهه از زمان مردم درگير اين هستند كه مكان هايي كه در آن زندگي و تفرج ميكنند چگونه بر سلامت و رفاه آنها تاثير ميگذارد واين موضوع كه حضور در اين فضاها و مكان ها آنها را در خطر ابتلا قرار ميدهد يا خير.و از نقطه نظر ديگر بيان اين نكته خالي از لطف نيست كه انتشار اين ويروس تا حد زيادي بر محمل جهاني شدن و رشد سريع شهري و توسعه حمل و نقل ملي و بين المللي شيوع و گسترش يافته است در اين راستا نقش مديريت و برنامه ريزان شهري بسيار پررنگ تراز زمان هاي ديگر نمود مي يابد و در اين زمان بيش از ديگر عوامل پرداختن به موضوع شيوه ارتباط مردم با شهرها و حضور پذيري در آنها اهميت مي يابد. در اين پژوهش با تكيه بر روش توصيفي و تحليلي به تحليل و بررسي موضوع پژوهش پرداخته شده است و سعي در اين است كه ابتدا با ارائه مفاهيم چارچوب هاي مديريت و برنامه ريزي شهري دركي درست از موضوع پژوهش ارائه داده و سپس نقش مديريت و برنامه ريزي شهري در زمان شيوع بيماري كرونا مورد بررسي قرار گرفته و در نهايت نقش تاب آوري شهري در اين دوران ارائه گردد.