ارزيابي لزوم توجه به اصول توسعه ي پايدار در طراحي معماري موزه با هدف گسترش گردشگري پايدار

توسعه ي پايدار مفهومي بسيار مهم است، چون اصول و ايده آل هايي را شامل مي شود كه بي توجهي نسبت به آنان، نابودي محيط و بشريت را در پي خواهد داشت. در توسعه ي پايدار به رشد اقتصادي و تحقق استانداردهاي بهتر زندگي بدون از دست دادن منابع كمياب طبيعي توجه مي شود و به طور همزمان، عدالت اجتماعي در استفاده از ميراث جمعي بشريت و همچنين محافظت از منابع ارزشمند طبيعت، مورد تأكيد قرار مي گيرد. گردشگري رابطه ي تنگاتنگي با توسعه پايدار دارد. اين صنعت به عنوان يكي از منابع درآمد و ايجاد اشتغال در سطح محلي مي تواند رهيافتي براي توسعه اقتصادي باشد. توسعه ي پايدار گردشگري توسعه اي است كه در آن توازن و تعادل، حفظ ارزش ها و كيفيت اخلاقيات و اصول و مزيت هاي اقتصادي همه به همراه هم ديده شده و كوشش مي شود تا توسعه اي همه جانبه جايگزين توسعه صرفاً اقتصادي گردد. معماري موزه شايد جزء اندك بناهايي باشد كه دست طراح در زمينه ي طراحي فرم، فضاسازي و سناريو پردازي و حتي تعريف عملكردها بسيار باز است و معمار مي تواند با آزادي زيادي نسبت به تعريف هر بخش اقدام نمايد و از طريق توجه به اصول معماري پايدار ، جذب گردشگر پايدار را سبب شود. اين پژوهش با هدف بررسي ارتباط بين معماري پايدار و صنعت گردشگري، به صورت توصيفي- تحليلي و مبتني بر روش كتابخانه اي انجام شده است. نتايج نشان مي دهد كه توجه به اصول پايداري در طراحي معماري موزه علاوه بر تامين زيرساخت هاي گردشگري و جاذبه گردشگري، ارتباط موثر ميان گردشگران و محيط را سبب مي شود و همچنين به پايداري محيط زيست منطقه كمك خواهد كرد.