بازخواني ميدان در شهرهاي انسان محور نمونه موردي ميدان وقت ساعت يزد

در شهرهاي سنتي، ميدان ها بخشي از روح شهر محسوب مي شوند كه ضمن هويت بخشي به محيط هاي ديگر ، فضاهايي كاملا انساني خلق كرده اند. اساس شكل گيري اين شهرها انسان محوري، نيازهاي انساني و حضور معني دار انسان است و در آنها فضاهاي عمومي نظيرميدان ازمهمترين بخش ها هستند، مكان هايي كه بيشترين برخوردها و كنش هاي متقابل انساني در آنها بوقوع مي پيوندد و بسان قلب تپنده شهرها و محلات شهري عمل مي كنند. در اين شهرها ميدان مكاني براي تجمع بيشترين ارزشهاي موجود ، تعاملات انساني، تبلور روابط اجتماعي ،محل تجمع مردم نيروها، رويدادها و اتفاقات مي باشد. با فروپاشي تدريجي نظام سنتي شهرها، طراحي شهرها دگرگون شد و به سبب ورود خودرو و خيابان كشي ها ، با به صليب كشيدن شهرها در محل تقاطع محورها ، فضاي عمومي ميدان كه پيش از اين واجد ارزشهاي بسيار بود دچار چالش تغيير هويت شد. هدف تحقيق پيش رو پرداختن به انسان محوري در فضاهاي باز شهري و به طور خاص ميادين است و در جستجوي تبيين مولفه هاي انسان محوري براي ميادين شهري و به طور خاص مولفه هاي مستخرج از مطالعه ميدان وقت ساعت يزد به عنوان نمونه موردي است و در نهايت دستيابي به راهكارهايي در جهت انسان محوري ميادين معاصر است لذا تحقيق به اين پرسش پاسخ مي دهد كه آيا ميدان وقت ساعت در بافت تاريخي يزد ميداني انسان محور است ؟ بر اساس فرضيه تحقيق، ميدان وقت ساعت يزد به عنوان نمونه موردي داراي مولفه هاي انسان محوري است و ميداني انسان محور است. نتايج تحقيق نشان مي دهد ميدان وقت ساعت به عنوان يك مركز محله تاريخي يزد در بافت اطراف خود داراي مولفه هاي انسان محوري مي باشد . بررسي ميدان وقت ساعت و محله آن بيانگر آن است كه مولفه هاي خوانايي و قابليت درك محيط ، پياده مداري ، تنوع بخشي كاربري ها و فعاليت ها ، مقياس انساني ، تعاملات اجتماعي كه از نظر فرانسيس تيبالذز مهمترين مولفه هاي انسان محوري هستند در ميدان تاريخي وقت ساعت يزد مورد توجه هستند و مركز محله اي انسان محور در بافت تاريخي ايجاد كرده اند. اين تحقيق كيفي است و روش آن توصيفي- تحليلي ، ابزار گرداوري داده ها مشاهدات عيني و مطالعه منابع مكتوب ، اسناد و مدارك مي باشد.