بررسي نقش ضوابط شهرسازي انسان محوردر منطقه سپاهان شهر ( اصفهان )در مقايسه بامنطقه ناينث كلورادو(دنور)

درشهرهاي امروزي به دليل رشد صنعتي و افزايش جمعيت و حضور بيش از اندازه ي وسايل نقليه، آسايش و نيازهاي انسان ناديده گرفته شده است و از شهرهايي كه بر مبناي حركت پياده برنامه ريزي و جهت گيري مي شوند به شهرهايي براي ماشين تغيير مسير داده اند. سوال اصلي اين پژوهش كه به روش مطالعات كتابخانه اي و بازديد ميداني تهيه شده است را مي توان چگونگي دستيابي به شهري انسان محور دانست كه با هدف شناخت و مقايسه ي منطقه ي مورد مطالعه با نمونه اي موفق انتخاب شده است. منطقه ي انتخاب شده شهرك سپاهان شهر واقع در جنوب شهرستان اصفهان مي باشد كه بنابر ضوابط شهرسازي منطقه ناينث كلورادو1 در شهر دنور2 آمريكا با ضرورت دستيابي به اصول مناسب و اصلاح برنامه ريزي شهري اين مقايسه انجام شده است. شايسته است با بررسي قوانين و ضوابط فراموش شده در شهرسازي، فضاهاي مناسب محيط شهري را بازگردانده و با توجه به نيازهاي انسان امروزي براي آسايش او در شهرهايي آزادي مدار برنامه ريزي نمود. احيا و توجه به فضاهاي عمومي و مكان هاي تجمع و كاهش درگيري مسير هاي وسايل نقليه و مسير پياده و دوچرخه و ايجاد تنوع محيطي، حضور انسان در جامعه را افزايش داده و در نتيجه آن شاهد افزايش تعاملات در محيط شهري بوده و وقوع جرم و جنايت كاهش يافته و به جامعه اي سالم و در آسايش كه امروزه يكي از نيازهاي اساسي كشور عزيزمان مي باشد، دست خواهيم يافت.