شماره ركورد كنفرانس :
5179
عنوان مقاله :
معماري پايدار، راهكار كاهش تغييرات اقليم و چالش هاي پيش رو در شهر تهران
پديدآورندگان :
فرنژاد حسين دانشگاه آزاد اسلامي واحد تهران جنوب , فرخي زاده سعيد دانشگاه آزاد اسلامي واحد تهران جنوب
كليدواژه :
تغيير اقليم#محيط ساخته شده#صنعت ساخت وساز#معماري پايدار#ساختمان هاي سبز
عنوان كنفرانس :
سومين كنفرانس ملي شهرسازي و معماري دانش بنيان
چكيده فارسي :
مشكلات زيست محيطي يكي از اساسي ترين مسائل كلان شهرهاي امروزي است و مهم ترين اصل در راه رسيدن به پايداري است. مقادير بيش از حد دي اكسيدكربن (CO2) بدون شك منجر به تغييرات آب و هوايي مي شود كه به طور مستقيم هم بر محيط طبيعي و هم بر محيط ساخته شده تأثير مي گذارد. يكي از عوامل موثر در تغيير اقليم، ساختمان ها هستند. اين مقاله به بررسي طراحي معماري پايدار به عنوان ابزاري براي كاهش تغييرات آب و هوايي مي پردازد. براي دستيابي به اين هدف، اين پژوهش از طريق يك مطالعه جامع و همه جانبه از سه منبع، مقالات علمي در زمينه هاي تحقيقات آب وهوا، ساخت و ساز پايدار، ساختمانهاي سبز و معماري پايدار و گزارش هاي جهاني معاصر در مورد تغييرات آب و هوا و تأثير آن بر محيط ساخته شده، راه حل هاي معماري عملي براي بحران آب و هوا را توضيح مي دهند. تجزيه و تحليل نظام مند منابع، سه نوع نتيجه را ارائه مي دهد: اهداف، راهبردها و اصول طراحي معماري پايدار با هدف كاهش اثرات تغييرات آب و هوا. از يك طرف، نتايج تحقيق مبناي محكمي براي تحقيقات مفهومي بيشتر در مورد طراحي معماري كه به اثرات تغيير آب و هوا پاسخ ميدهد، ارائه ميكند. از سوي ديگر، راهبردها و اصول دقيق براي طراحان و معماران شهري مرتبط است. در ميان طيف وسيعي از ادبيات در زمينه تغييرات آب و هوا و اثرات آن بر محيط ساخته شده، ارزش ويژه مقاله در پرداختن به يك سطح بسيار محلي است، يعني سطح ساختمان فردي و محيط نزديك آن كه به كاهش انتشار دي اكسيد كربن و در نهايت كاهش شاخص آسيب پذيري سامانه هاي شهري كمك مي كند. هدف اين پژوهش بررسي تاثير تغييرات اقليمي بر شاخص هاي زيست محيطي مورد مطالعه در شهر تهران است. تاثيرات تغييرات اقليمي بر روي شاخص هاي پايداري زيست محيطي شهر تهران را مورد بررسي قرار مي دهد. شاخص هاي اقليمي (ميانگين دما، حداكثر و حداقل دما، بارش و ...) در 4 ايستگاه (دوشان تپه، شميران، مهرآباد، ژئوفيزيك) در طي دوره 20 ساله بررسي شد و رابطه ميان شاخص هاي اقليمي و شاخص هاي انتخابي پايداري زيست محيطي توسط ضريب پيرسون بررسي شد. نتايج نشان مي دهد ايستگاه دوشان تپه و مهرآباد بيشترين روند افزايش دما را داشتند و حداقل نم و حداكثر نم نسبي نيز روند كاهشي را طي نموده اند. ميان مساحت فضاي سبز و ميزان مصرف آب زيرزميني براي بخش فضاي سبز با عناصر اقليمي هيچ ارتباطي وجود نداشته است.