مقايسه تطبيقي پلان ليبر و رام پلان ( لوكوربوزيه و آدولف لوس )

معماري معاصر ايران علي‌رغم پيشينه غني و پر رمز و رازي كه داشته است، متاسفانه امروزه از نقطه نظرات فراواني قابل نقد و نفي مي‌باشد. يكي از اين مشكلات، مساله طراحي داخلي است كه همچون تافته جدابافته‌اي از معماري مسير خود را طي مي‌كند. طراحي داخلي رويكردي پايه است كه بسياري از مردم و حتي متخصصان آن را فقط در تزيينات سطحي، سطوح نازك كاري، نوع كفپوش‌ها، رنگ‌آميزي سطوح، و تزييناتي از اين دست مي‌پندارند. در اين نوع نگرش اشتباه، هنگامي كه ساخت بنا به پايان مي‌رسد زماني است كه تازه كار طراحان داخلي آغاز مي‌گردد. آنچه كه باعث شده معماران مدرن از جمله آدولف لوس تزيينات را جنايت معرفي كنند همين نوع نگاه بزك و ارائه به فضاهاي داخلي معماري بوده است كه در دوره‌هاي قبل از آن بسيار فراگير و باب شده بود. بايد دانست كه معماري يك كل به هم پيوسته‌اي است كه مسايل مربوط به طراحي داخلي را نيز شديداً تحت‌تاثير خود قرار مي‌دهد، به عبارت ديگر، تك تك خشتها و آجرهايي كه در يك بنايي روي هم چيده مي‌شوند، جايگاه طراحي داخلي آن بنا را رقم مي‌زنند؛ پس در جهت رسيدن به يك طراحي داخلي ايده‌آل بايد اين فرايند را از معماري و از طراحي پلان آغاز نمود به عنوان مثال مي توان معمار را در نظر گرفت كه پروژه را به عنوان يك قطعه مستقل تصور مي كند برخلاف معماري كه خود را عمداً به مراحل ساخت واگذار مي كند. مقايسه لوس و لوكوربوزيه از اين جهت جذاب است كه در كار هر دو معمار روش هاي خلاقانه اي بين اين دو نگرش وجود دارد.