كندوكاوي در مولفه‌هاي بازآفريني انسجام ساختار بافت مركزي شهر با رويكرد وحدت‌بخشي

رويكرد بازآفريني‌شهري يكي از جديد ترين رويكردهاي پذيرفته شده جهاني در مواجه با بافتهاي فرسوده و قديمي شهري است، كه به مفهوم احيا، تجديد حيات و نوزايي شهري و به عبارتي دوباره زنده شدن شهر مطرح مي گردد. بازآفريني‌شهري يك بينش جامع، يكپارچه و عملياتي است كه به حل نهايي مشكلات شهري منتهي مي شود و در پي اين است كه با ايجاد تغييرات مثبت و پايدار، مسبب بهبودي شرايط فيزيكي، اجتماعي، اقتصادي و محيطي شهر شود، همچنين بازآفريني‌شهري در ابعاد مختلف اجتماعي، اقتصادي، كالبدي و محيطي رخ داده و در هر يك از ابعاد بر موضوعات متعددي تاكيد كرده است. مداخلات شهري امروزه سبب كاهش ارزش مكان ها، آشفتگي در انسجام فضايي بافت شهري، ايجاد بافت هاي بي هويت و برهم خوردن وحدت كالبدي و فضايي بافت هاي شهري شده است. در شناخت انسجام فضايي بافت شهري، علاوه بر بررسي عناصر كالبدي و عملكردي آن، نحوه ارتباط اين عناصر در يك كليت موحد و منسجم نيز مورد نظر قرار مي گيرد. روند نابودي فضاهاي شهري با ارزش گذشته به خصوص نقاط واحد در بافت هاي كهن شهري با بافت مجاور خود كه بر گرفته از پيوستگي ميان راسته بازارها، مساجد، فضاهاي باز و محلي بوده است، باعث از بين رفتن كامل پيوستگي بافت مفصلي و عنصر وحدت گراي محدوده مي شود. لذا اين پژوهش در پي كندوكاوي در مولفه‌هاي بازآفريني انسجام ساختار بافت مركزي شهر با رويكرد وحدت‌بخشي با ماهيتي توصيفي-تحليلي و با روش تحليل محتواي تطبيقي در متون علمي مي باشد.