ملاحظات زيباشناسانه مولفه كالبدي در طراحي فرهنگسراي هنر

زيبايي خاصيت وجود انسان و تمايل به آن از مختصات آدمي است كه همواره مورد توجه خاص گذشتگان بوده است.زيبايي شناسي به عنوان يكي از محورهاي اصلي مطالعاتي در حوزه معماري نقش بسزايي در ايجاد يك بنا و ماندگاري آن به عنوان يك آركي تايپ ايفا مي كند، در پژوهش حاضر به دنبال ايجاد يك رويكرد زيبايي شناسانه و ارائه شاخصه هاي زيبايي شناسي جهت بهبود طراحي معماري بناهاي فرهنگي ، بخصوص فرهنگسراي هنر ارائه كنيم و در اين راستا با تببين اين شاخصه هاي موثر به طراحي يك فرهنگسراي هنر منطبق بر اين اصول و شاخصه ها دست يابيم. جهت تحقق اين موضوع، پژوهش پيش رو به روش تحليلي با بهره گيري از منابع كتابخانه اي و بررسي نمونه موردي به ارزيابي اين شاخصه ها مي پردازد. دو رويكرد عمده در زيبايي شناسي وجود دارد كه شامل رويكرد عيني و رويكرد ذهني مي باشند. هر يك از آنها بيان گرديده و شاخصه هاي موثر مورد تحليل قرارگرفته است. نتايج اين پژوهش نشان مي دهد از ميان اين شاخصه ها 23 شاخص به عنوان شاخصه‌هاي زيبايي در بنا يا طراحي يك مجموعه ملاك اصلي در طراحي زيبايي‌شناسانه خواهند بود كه مي‌توان از اين موارد در هر بنايي بهره برد. شاخصه‌هاي عيني مؤثر: تناسبات، مقياس، تعادل، تنوع و تضاد، نظم در بي‌نظمي، نور، سادگي، فرم و شكل، مصالح و توالي شاخضه‌هاي ذهني مؤثر: جذابيت، توحيد (وحدت)، خاطره انگيزي، معناداري، خلاقيت، احساس آرامش، سبك، رمز آلودگي، فرهنگ، هويت، كارايي و اصالت