واكاوي تصور عمومي جامعه نسبت به تخصص معماري داخلي

معماري داخلي يكي از گرايش‌هاي كارشناسي‌ارشد معماري است كه دانش‌آموختگان آن مانند ساير گرايش‌هاي معماري با معضل كار روبهرو هستند. برنامه آموزشي اين رشته به گونه‌اي تدوين شده است كه دانش‌آموختگان آن بتوانند در زمينه‌هاي مختلف حرفه معماري فعاليت نمايند. عليرغم آن كه به نظر مي‌رسد با شرايط ساخت و ساز در كشور و بالا رفتن قيمت مسكن، نياز به بهينه‌سازي فضاهاي داخلي، بازطراحي، مقاوم سازي، به‌روزسازي سيستم‌هاي تأسيساتي و نيز تغيير كاربري بناهاي تاريخي بيش از پيش باشد، اما همچنان بازار كار براي رشته معماري داخلي محدود است. اين مقاله با طرح اين فرضيه كه فقدان آگاهي كافي نسبت به گستره حوزه كار معماران داخلي سبب شكل‌گيري تصور ناقص و اشتباه در جامعه گرديده و مراجعه به متخصصان اين رشته را محدود كرده است، در پي مداقه در نگرش عمومي مردم جامعه نسبت به اين رشته است. روش تحقيق كيفي و ابزار مصاحبه نيمه‌ساختاريافته به كار برده شده است. دستاوردهاي اين مقاله ضمن تأييد فرضيه مطروحه، نشان مي‌دهد كه عليرغم توانمندي‌هاي بالقوه اين رشته در بهينه‌سازي فضا، كاهش مصرف انرژي، معاصرسازي بناهاي قديمي و انطباق‌دهي بناهاي واجد ارزش با نيازهاي معاصر، در ديد مردم بهره‌گيري از معماران داخلي محدود به ساختماهاي لوكس به هدف افزايش زيبايي بصري فضاهاي داخلي مي‌باشد. از اين رو غالب مصاحبه‌شوندگان، حضور معماران داخلي را باعث افزايش هزينه‌هاي تمام‌شده ساخت و امري سليقه‌اي، غيرضروري و تجملاتي مي‌دانند كه در صورت محدوديت بودجه، به راحتي قابل حذف است. اين مقاله در انتها راهكارهايي در راستاي ارتقا ديدگاه عمومي جامعه نسبت به رشته معماري داخلي پيشنهاد مي‌نمايد.