بررسي اعتماد به نفس در كودكان و نوجوانان؛ علل كمبود و راهكارهاي افزايش آن

اعتماد به نفس يعني خود را باور داشتن و به نيروي خويشتن تكيه و اعتماد كردن و باور به توانايي خود در عمل داشتن. عمدتا در جامعه مشاهده كرده ايم كه افراد از اعتماد به نفس پاييني برخوردار هستند. پايه و اساس اين كمبود اعتماد به نفس از كودكي و نوجواني افراد گذاشته مي شود. هنگامي كه از طرف جامعه و مهمتر از آن خانواده به گونه اي با وي برخورد مي شود كه او را دچار نوعي كمرويي، خجالت و در نهايت عدم اعتماد به نفس مي كند. از طرفي كموبد اعتماد به نفس شديد مي تواند باعث ايجاد اختلال شخصيت شود. به همين منظور براي بررسي بيشتر به دنبال مطالعه علل كمبود آن و راه هاي ايجاد آن و همچنين نگاهي كوتاه به ارتباط آن با اختلال شخصيت هستيم. روش تحقيق از نوع كتابخانه اي مي باشد كه با بهره گيري از كتب مختلف و منابع معتبر در اين زمينه به وقوع پيوست. در نهايت پس از بررسي هاي انجام شده دريافتيم كه آنچه كه بايد در بعد رواني اعتماد به نفس مد نظر قرار داد، اين است كه هرگاه انسان براي رسيدن به هدفي كه عزم آن را دارد، از موانع راه و شكست هاي احتمالي كه ممكن است در بين راه دامنگير او شود، هراسي نداشته و تسليم نشود و چون توانستن را باور دارد. حتما به هدف خويش نائل خواهد شد؛ بنابراين شك و ترديد به خود راه ندادن و تسليم نشدن در برابر سختيها، موانع و شكست ها، انسان را به قله هاي موفقيت خواهد رساند.