پيش بيني گرايش به روابط فرازناشويي از طريق باورهاي ارتباطي و دلزدگي زناشويي در زنان متاهل شهر تهران

اين پژوهش با هدف پيش‌بيني گرايش به روابط فرازناشويي از طريق باورهاي ارتباطي و دلزدگي زناشويي در بين زنان متاهل شهر تهران انجام شد. روش اجراي اين پژوهش توصيفي و طرح آن از نوع همبستگي بود. جامعه آماري پژوهش حاضر را كليه زنان متاهل شهر تهران در بازه زماني سال 1400 تشكيل دادند. براي برآورد حجم نمونه از روش تعيين حجم نمونه كلاين (۲۰۰۵) استفاده شد. بر اين اساس تعداد 250 نفر با روش نمونه‌گيري در دسترس انتخاب و به سؤالات پرسشنامه‌هاي دلزدگي زناشويي، نگرش به خيانت (روابط فرازناشويي) و باورهاي ارتباطي پاسخ دادند. براي تحليل داده‌ها از دو نرم‌افزار SPSS و LISREL8.80 استفاده شد. يافته‌هاي پژوهش نشان داد كه روابط فرازناشويي و دلزدگي زناشويي رابطه منفي معنادار وجود نداشت (01/0 P). همچنين از بين مؤلفه‌هاي باورهاي ارتباطي (كمال‌گرايي جنسي، تفاوتهاي جنسيتي) با دلزدگي زناشويي رابطه معنادار نداشت (05/0 P) و ساير مؤلفه‌ها (تخريب كنندگي مخالفت، عدم تغيير پذيري همسر و توقع ذهن خواني) با دلزدگي زناشويي رابطه مثبت معنادار داشتند (01/0 P).