بررسي رابطه بين شاخص هاي آزمون d2 با كمال گرايي مثبت

در اين مقاله شاخص هاي توجه انتخابي در افراد داراي كمال گرايي مثبت بررسي خواهد شد. جامعه آماري مورد نظر، افراد كمال گرا در رده سني ٤٥-٢٥ سال با تحصيلات دانشگاهي مي‌باشند. 30 نفر با روش نمونه گيري دردسترس از ميان والدين دانش آموزان مدارس تيزهوشان انتخاب شدند. در اين راستا از پرسش نامه هاي d2 و TMPS استفاده شد و در بررسي يافته ها از آزمون مقايسه ميانگين ها به تحليل واريانس يك راهه ANOVA و آزمون هاي تعقيبي استفاده شده است. نتيجه نشان داد كه آزمون F در مورد شاخص هاي GZ و KL در سطح خطاي كمتر از 01/0 بين دو گروه افراد داراي كمال گرايي مثبت و افراد فاقد كمال گرايي مثبت، تفاوت معناداري را تائيد مي نمايد.