جايگاه عرفان و تصوف در اسلام

در ايـن مقالـه بـا اسـتفاده از منـابع موجـود كتابخانه اي و ميداني و بهره گيري از مطالعات، و سندكاوي به گردآوري داده هاي مورد نياز پرداخته شده و با بكارگيري نرم افزار ،داده هاي گردآوري شده تجزيه و تحليل شده است. وجود اصول و قواعد كلّى آموزش هاي ديني در مدارس و مناسبات انسانى و مرجعيت آن براى تفسير رفتارها آن‏چنان آشكار است كه غالباً نيازى به بيان تشريحى آن وجود ندارد. عرفان و تصوف اسلامي، ميراث معنوي تمدن اسلامي است كه از بدو پيدايش تاكنون تحولات بسياري يافته و به سبب عوامل دروني انشعاب هاي فراواني درآن ايجاد شده است. يكي از مهم ترين عرصه هاي ظهور اين انشعاب ها در تعاريفي است كه مشايخ و صوفيان از تصوف و عرفان ارائه داده اند. در اين پژوهش سعي مي شود به شيوه تحليل محتوا، و رويكرد درزماني، با مطالعه كتب معتبر نثرصوفيانه فارسي از ابتدا تا سده سيزدهم هجري و استخراج و دسته بندي تعاريف، سير تحولات جايگاه صوفي در سده هاي مختلف بررسي شود.