تاثير سبك رهبري مشاركتي مديران بر كاهش پريشاني-اخلاقي معلمان ابتدايي شرق تهران

تحقيق از لحاظ شيوه اجرا جزء تحقيقات توصيفي از نوع همبستگي است. جامعه آماري شامل معلمان ابتدايي دختر پايه چهارم، پنجم و ششم شرق تهران ميباشد. حجم نمونه بر اساس روش نمونه گيري هدفمند 120 معلم به عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزارها شامل مقياس پريشاني اخلاقي كورلي (2017) و پرسشنامه رهبري مشاركتي كاتورن (2010) است. براي تعيين روايي پرسشنامه هاي اين پژوهش از روش روايي محتوايي استفاده گرديد كه پرسشنامه هاي مذكور مورد تاييد صاحبنظران قرار گرفت. ضريب پايايي به دست آمده از طريق روش مذكور رهبري مشاركتي 89/0 و پريشاني اخلاقي 74/0 ميباشد. براي تجزيه و تحليل داده ها و يافته هاي پژوهش از بررسي فرضيه هاي پژوهش در سطح آمار توصيفي از شاخص هايي همچون جداول و نمودارهاي توزيع فراواني و در سطح استنباطي از آزمون هاي پارامتريك ضريب همبستگي پيرسون و ضريب رگرسيون استفاده گرديد. نتايج نشان داد بين ميزان رهبري مشاركتي و كاهش پريشاني اخلاقي رابطه معنادار وجود دارد. به عبارتي با افزايش استفاده از رهبري مشاركتي، كاهش پريشانيهاي اخلاقي نيز انجام ميپذيرد و مقدار پريشاني اخلاقي نيز كاهش مي يابد مي يابد و بالعكس. نتايج نشان داد مؤلفه احساس مالكيت بيشترين تأثير را در پيش بيني كاهش پريشانيهاي اخلاقي و بعداز آن به ترتيب مولفه پاسخگويي، عدالت و مشاركت بيشترين پيش بيني را براي كاهش پريشاني اخلاقي دارند.