بررسي اثر بخشي رويكرد طرحواره درماني در مادران كودكان اضطرابي 7-12 سال

اين تحقيق با هدف اصلي بررسي اثر بخشي دو رويكرد طرحواره درماني در مادران كودكان اضطرابي 7-12 سال انجام گرفت. جامعه آماري تحقيق حاضر شامل كليه مادران داراي اضطراب كه كودكان اضطرابي مراجعه كننده به كلينيك هاي روانشناسي شهر بابل در سال 1400 به تعداد 150 نفر مي باشد؛ كه با بهره گيري از نوع پژوهش تعداد 60 نفر كه نمرات بالاتر از نقطه برش را كسب كردند، عـنوان جامـعه نمونه برگزيده شدند. ابزار مورد استفاده عبارتند از: پرسشنامه اضطراب كودكان قنبري و همكاران (1392) با پايايي 89/0 ضريب آلفاي كرونباخ و روايي 002/68 چرخش واريمكس روايي سازه استفاده شد. جهت تجزيه و تحليل داده ها پس از جمع آوري داده ها، در رايانه تحت برنامه SPSS24 ثبت و از آمار توصيفي كه شامل توزيع فراواني و درصد آن استفاده شد و در بخش آماراستباطي نيز به منظور مقايسه بين مؤلفه هاي پژوهش از كوواريانس استفاده گرديد. نتايج نشان دادند آموزش رويكرد طرحواره درماني بر شاخص هاي اضطراب كودكان اثر دارد.