اثربخشي طرحواره درماني بر محروميت هيجاني نوجوانان تحت پوشش بهزيستي ساري

هدف اصلي اين پژوهش اثربخشي طرحواره درماني بر محروميت هيجاني نوجوانان تحت پوشش بهزيستي شهرستان ساري بود. تحقيق حاضر از لحاظ نوع، كاربردي و روش آن نيمه آزمايشي با طرح پيش آزمون – پس آزمون با گروه گواه است. جامعه ي آماري شامل نوجوانان زير 24 سال و تحت پوشش بهزيستي شهرستان ساري به تعداد 10 نفر است. با توجه به روش نمونه گيري تمام شمار، همه ي 10 نفر در نظر گرفته مي شود. در پژوهش حاضر گردآوري اطلاعات به كمك پرسشنامه ي محروميت هيجاني با 10 سوال مي باشد. تجزيه و تحليل داد ها در دو قالب توصيفي و استنباطي با نرم افزار SPSS نسخه ي 25 انجام شد. نتايج نشان داد آموزش هاي مبتني بر طرحواره درماني باعث تغيير در سطح ميزان محروميت هيجاني نوجوانان شده است. با توجه به نتايج حاصل از تحليل كوواريانس، اين مطالعه نشان داد آموزش طرحواره درماني مي تواند باعث كاهش ميزان محروميت هيجاني آنان شود.