مطالعه جايگاه علوم شناختي

علوم شناختي يكي از دانشهاي نو است كه در كنار نانوتكنولوژي، بيوتكنولوژي، فناوري اطلاعات مجموعه دانشهاي همگرا را كه NBIC نام گرفته اند تشكيل مي دهند. تاكنون دانشمندان عصب شناس، زبان شناس، روان‌شناس، فيلسوفان ذهن و نظريه پردازان علم رايانه با كمك هم و در تعامل با يكديگر توانسته اند گامهاي با ارزشي را در جهت كشف و تبيين كاركردهاي شناختي مغز انسان بردارند، از ديد علوم شناختي ذهن را مي‌توان با تساهل همچون ‌نوعي رايانه دانست ،البته بايد توجه داشت كه اطلاعات در اين رويكرد معناي بسيار وسيعي دارد وشامل تمامي دريافتهاي انسان از جهان خارج به‌علاوه تمامي مفاهيم و ادراكاتي مي شود كه در درون ذهن انسان به ‌صورت فطري يا اكتسابي وجود دارد. حوزه هاي كاربردي علوم شناختي بي ترديد از آنجا كه حيات انسان و جامعه وابسته به كاركردهاي مغزي اوست، شناخت ما از مغز و ذهن مي تواند تأثير به سزايي بر همه ابعاد حيات انسان داشته باشد. در اين مطالعه به تعاريف و جايگاه علوم شناختي به طور مروري در ميان مقالات و نظريات پژوهشگران اين حوزه تا سال 1400 مي پردازيم و جهت جستجوي مقالات از پايگاه SID ،ساينس دايركت،گوگل اسكولار و پاب مد استفاده شده است در واقع در مطالعه حاضر به تاريخچه ، جايگاه و معرفي علوم شناختي تمركز شده است و در پايان نتيجه حاصل گرديده كه اين علم ميتواند در آينده در حوزه روانشناسي و حتي ديگر علوم جايگاه مهمتري داشته باشد تا پاسخگوي بسياري از ناشناخته ها حوزه رفتار و عملكرد انسان باشد.