بررسي تنظيم هيجان براساس انعطاف پذيري روانشناختي وتاب آوري در مادران كودكان مبتلا به لكنت زبان

لكنت زبان يك اختلال تعاملي است. نحوه ارتباط والدين با كودكان قوي ترين عامل موثر بر الگوهاي تعاملي خانواده محسوب مي شود. از آنجايي كه پيشرفت هر كودكي در فراگيري زبان، از تركيب پيچيده تاثيرات زيستي محيطي حاصل مي شود لذا تصميم بر آن گرفته شد به بررسي تنظيم هيجان براساس انعطاف پذيري روانشناختي وتاب آوري در مادران كودكان مبتلا به لكنت زبان پرداخته شود. روش پژوهش حاضر توصيفي- همبستگي بود و ماهيت كاربردي بر آن حاكم است. جامعه آماري پژوهش حاضر 60 نفر از مادران كودكان (6 تا 12 ساله) داراي لكنت زبان در شهرستان رشت بودند كه روش غيراحتمالي در دسترس نمونه گيري شدند. جهت گردآوري اطلاعات از روش ميداني و ابزار پرسشنامه (راهبردهاي تنظيم هيجان گراس و جان (2003)، انعطاف پذيري روانشناختي ايماني (1395)، تاب آوري كونور – ديويدسون (2003)) استفاده گرديد و در نهايت داده ها با استفاده از آزمون هاي آماري ضريب همبستگي پيرسون و رگرسيون گام به گام در محيط نرم افزاري SPSS مورد آناليز قرار گرفتند. يافته ها نشان داد بين مولفه هاي انعطاف پذيري روانشناختي و تنظيم هيجان رابطه وجود دارد (01/0P )بين مولفه هاي تاب آوري و تنظيم هيجان رابطه وجود دارد (01/0P )و نتايج تحليل رگرسيون نشان داد در انعطاف پذيري روانشناختي و تاب آوري قادرند به طور سلسله‌مراتبي تنظيم هيجاني را به طور معنادار تبيين كنند كه در اين ميان سهم انعطاف پذيري روانشناختي 58 درصد و تاب آوري 3/19 است. در مجموع اين متغيرها قادرند 3/77 درصد از ميزان تغييرات متغير ملاك را پيش‌بيني كنند(773/0R2= )در نهايت مي توان نتيجه گرفت با افزايش تاب آوري و انعطاف پذيري روانشناختي، تنظيم هيجان در بعد ارزيابي مجدد افزايش و در بعد سركوبي كاهش پيدا مي كند.