مقايسه انگيزش پيشرفت،عزت نفس و شادكامي درورزشكاران با و بدون معلوليت جسمي

امروزه براي ازبين رفتن ازعلل بايدبه ويژگي هاي روانشناختي ورزشكاران پرداخت، برهمين اساس هدف پژوهش حاضربررسي مقايسه انگيزش پيشرفت،عزت نفس و شادكامي درورزشكاران با و بدون معلوليت جسمي مي باشد.روش پژوهش حاضرتوصيفي ازنوع علي-مقايسه‌اي بود.جامعه آماري اين تحقيق از ورزشكاران با وبدون معلوليت جسمي دراستان گيلان درسال 1398تشكيل شده است. نمونه آماري 120نفر وازدوگروه مختلف انتخاب شدندكه ازاين افراد(60 نفر ورزشكار معلول جسمي) و(60 نفروررزشكار بدون معلوليت جسمي)بااستفاده ازروش غيراحتمالي دردسترس نمونه گيري شدند.جهت جمع آوري داده ها،پرسشنامه انگيزه پيشرفت (A.M.T) هرمنس،پرسشنامه فهرست شادكامي آكسفورد، پرسشنامه عزت نفس كوپر اسميت (SEI) استفاده گرديد.دراين پژوهش از روش هاي آمارتوصيفي مانند فراواني،درصد فراواني، ميانگين و انحراف معيار متغيرهاي پژوهش و همچنين،ضرايب چولگي و كشيدگي جهت بررسي طبيعي بودن توزيع داده ها درآزمودني ها و درسطح آماراستنباطي تحليل واريانس تك متغيره براي نمره كل متغيرها و تحليل واريانس چند متغيري (MANOVA) براي متغيرهاي عزت نفس و انگيزش پيشرفت و تك متغيري (ANOVA) براي متغير شادكامي براي خرده مقياس ها استفاده شد. اين تحليل هادرنرم افزار SPSS صورت پذيرفت.يافته هاي تحقيق نشان داده است انگيزش پيشرفت در ورزشكاران با معلوليت بيشتر مي باشد(00/0).عزت نفس و شادكامي درافراد بدون معلوليت جسمي بيشترمي باشد(00/0). بر اساس يافته ها نتيجه گيري مي شود مربيان مي توانند باايجاد احساس كفايت يا شايستگي ازانجام تكاليفي كه در نظرشاگردان با اهميت است، بر توسعه انگيزش پيشرفت آنان كمك كنند.