بررسي تأثير هوش هيجاني بر انگيزش پيشرفت تحصيلي با در نظر گرفتن نقش ميانجي گري استرس

اين مطالعه با هدف بررسي تأثير هوش هيجاني بر انگيزش پيشرفت تحصيلي با در نظر گرفتن نقش ميانجي گري استرس، انجام گرديده است. اين مطالعه از نظر هدف كاربري و از نظر شيوه اجراء، توصيفي از نوع همبستگي است. جامعه آماري شامل كليه دانش آموزان مقطع متوسطه دوره دوم شهر كرمانشاه در سال 1400-1399 بود كه تعداد آنها 2700 نفر بود. از ميان افراد جامعه با استفاده از فرمول كوكران تعداد 336 نفر به عنوان نمونه انتخاب شد. روش نمونه گيري تصادفي طبقه اي نسبي بود. در حوزه جمع آوري اطلاعات پژوهش از دو روش كتابخانه اي و ميداني استفاده گرديد. در بخش ميداني براي جمع آوري اطلاعات مورد نياز پژوهش، از پرسشنامه هاي انگيزه پيشرفت هرمنس (1970)، هوش هيجاني شوت و همكاران (1998) و پرسشنامه استرس ادراك شده (PSS) كوهن و همكاران (1982)، استفاده گرديد. سپس براي تجزيه و تحليل داده-هاي پژوهش از نرم افزار آماري SPSS22 استفاده گرديد. نتايج مطالعه نشان داد، هوش هيجاني بر انگيزش پيشرفت تحصيلي با در نظر گرفتن نقش ميانجي گري استرس در دانش آموزان، تأثير معنادار دارد. همچنين نتايج نشان داد، هوش هيجاني بر انگيزش پيشرفت تحصيلي در دانش آموزان، تأثير معنادار دارد.