بررسي ميزان رابطه ي سازگاري با آموزش مجازي با اضطراب امتحان دانشجويان كارشناسي شهر شيراز

پژوهش حاضر با هدف بررسي رابطه ي سازگاري با آموزش مجازي با اضطراب امتحان دانشجويان كارشناسي شهر شيراز انجام شده. پژوهش حاضر توصيفي است. جامعه ي پژوهش شامل كليه ي دانشجويان كارشناسي شهر شيراز است كه 100 نفر به عنوان نمونه از طريق نمونه گيري تصادفي ساده انتخاب شده اند. ابزار پژوهش شامل سوالات دموگرافيك، پرسشنامه ي اضطراب امتحان ساراسون (1958) و پرسشنامه ي آموزش مجازي كيم و همكاران )2005) است. داده هاي پژوهش با استفاده از همبستگي اسپيرمن تحليل گرديده است. يافته هاي اين آزمون نشان داد كه بين سازگاري با آموزش مجازي با اضطراب امتحان دانشجويان رابطه ي معنادار و معكوسي وجود دارد. نتايج اين يافته ها نشان داد كه سازگاري با آموزش مجازي با اضطراب امتحان دانشجويان رابطه ي معنادار و معكوس داشته است بدين معنا كه با افزايش سازگاري با آموزش مجازي، اضطراب امتحان كاهش يافته و بالعكس.