بررسي رابطه بين تنظيم هيجان، الگوهاي ارتباطي خانواده و خشونت هاي خانوادگي با گرايش به اعتياد در دانشجويان دانشگاه خوارزمي

علي رغم اقدامات بسياري كه در بخش كاهش گرايش جوانان به اعتياد انجام شده است، به نظر مي رسد هنوز شناسايي عواملي كه بتواند منجر به پيشگيري از مصرف مواد شود، از اهميت بيشتري برخوردار است. هدف از پژوهش حاضر بررسي رابطه بين تنظيم هيجان، الگوهاي ارتباطي خانواده و خشونت هاي خانوادگي با گرايش به اعتياد در دانشجويان دانشگاه خوارزمي بود. بدين منظور 100 نفر از دانشجويان دانشگاه خوارزمي تهران با استفاده از روش نمونه گيري در دسترس انتخاب شدند. اطلاعات مورد نياز با روش پيمايشي و پرسشنامه هاي آمادگي به اعتياد IAPS(1992)، تنظيم شناختي هيجاني گارنفسكي(2001)، الگو هاي ارتباطي خانواده فيتز پاتريك و كوئرنر(2002) و خشونت خانگي ادلسون و همكاران(CEDV) جمع آوري شد. به منظور تحليل و تبيين داده ها، روش آماري همبستگي پيرسون و رگرسيون چندگانه به كار گرفته شد. نتايج به دست آمده از همبستگي پيرسون نشان داد بين تنظيم هيجان و گرايش به اعتياد در بين دانشجويان رابطه معنادار منفي وجود دارد، رابطة منفي معناداري بين الگوي ارتباطي گفت و شنود و گرايش به اعتياد و همچنين رابطه مثبت معناداري بين الگوي ارتباطي همنوايي و گرايش به اعتياد در بين دانشجويان وجود دارد همچنين رابطة معنادار مثبتي بين خشونت خانگي و گرايش به اعتياد در بين دانشجويان وجود دارد، نتايج رگرسيون نشان داد متغير الگوي ارتباطي همنوايي و تنظيم هيجان به طور معناداري پيش بيني كننده واريانس متغير گرايش به اعتياد است و در حدود 37 درصد از واريانس گرايش به اعتياد را به طور منفي و معناداري تبيين مي كند، متغير خشونت خانگي به طور معناداري پيش بيني كننده واريانس متغير گرايش به اعتياد است و در حدود 36 درصد از واريانس گرايش به اعتياد را به طور مثبت و معناداري تبيين مي كند. همچنين متغير تنظيم هيجان به طور معناداري پيش بيني كننده واريانس متغير گرايش به اعتياد است و در حدود 41 درصد از واريانس گرايش به اعتياد را به طور منفي و معناداري تبيين مي كند، متغير خشونت خانگي حدود 28 درصد و متغير همنوايي 38 درصد از واريانس گرايش به اعتياد را به طور معناداري تبيين مي كند.