بررسي رابطه تجربه قرنطينه ناشي از شيوع كوويد-19 با ابعاد سلامت عمومي و خرسندي زناشويي

يكي از اركان و تعيين‌كننده‌هاي سلامت عمومي، سلامت روان و خرسندي زناشويي است. پژوهش حاضر با هدف بررسي رابطه تجربه قرنطينه ناشي از شيوع كوويد-19 با ابعاد سلامت عمومي و خرسندي زناشويي انجام گرديده است. اين مطالعه به روش همبستگي انجام گرفت و جامعه آن شامل تمام كاركنان آموزش‌وپرورش شهرستان ري در سال تحصيلي 99-98 بود كه از ميان آنان 495 نفر به روش نمونه گيري در دسترس به عنوان گروه نمونه مورد بررسي قرار گرفتند. ابزارهاي مورداستفاده آن شامل پرسشنامه سلامت عمومي (GHQ 28) و مقياس خرسندي زناشويي (MHS) بود. داده هاي جمع‌آوري‌شده با استفاده از نرم‌افزار اس پي اس اس و آزمون همبستگي اسپيرمن مورد تجزيه‌وتحليل قرار گرفتند. يافته‌ها حاكي از آن بود كه بين تجربه قرنطينه ناشي از شيوع كوويد-19 و ابعاد سلامت رواني به‌استثناي افسردگي و تمايل به خودكشي در سطح معناداري 00/0 رابطه معني‌داري وجود دارد. بين تجربه قرنطينه ناشي از شيوع كوويد-19 و خرسندي زناشويي ارتباط معني‌داري به دست نيامد.