مقايسه اثر بخشي زوج درماني روايتي با زوج درماني شناختي- رفتاري بر تعارضات زناشويي زوجين

هدف از اين پژوهش مقايسه اثر بخشي زوج درماني روايتي با زوج درماني شناختي- رفتاري بر تعارضات زناشويي زوجين بود. طرح پژوهش نيمه آزمايشي از نوع پيش آزمون- پس آزمون با گروه كنترل بود. جامعه آماري پژوهش حاضر كليه ي زوجين مراجعه كننده به مراكز مشاوره بندر امام خميني در سال 1398 بودند. تعداد نمونه پژوهش 24 زوج بودند كه با استفاده از روش نمونه گيري تصادفي ساده به سه گروه زوج درماني روايتي ، زوج درماني شناختي- رفتاري و گروه كنترل تقسيم شدند. سپس دو گروه زوج درماني روايتي و زوج درماني شناختي- رفتاري 8 جلسه 90 دقيقه اي درمان را دريافت كردند. گروه كنترل هيچ مداخله اي دريافت نكرد. ابزار اندازه گيري پرسشنامه تعارضات زناشويي ثنايي و همكاران( 1387) بود. نتايج پژوهش نشان داد كه بين گروه هاي زوج درماني روايتي، زوج درماني شناختي- رفتاري‌ و كنترل از لحاظ تعارض در زمينه همكاري (92/8F=)، تعارض در زمينه روابط جنسي (65/9F=)، تعارض در زمينه واكنش هاي هيجاني (54/4F=)، تعارض در زمينه جلب حمايت فرزندان در مقابل همسر (96/11F=)، تعارض در زمينه روابط فردي و سوگيرانه (66/4F=)، تعارض در زمينه روابط خانوادگي (33/5F=)، تعارض در زمينه امور مالي (26/9F=) و تعارض در زمينه ارتباط موثر (85/5F=) تفاوت وجود دارد. برآيندهاي آزمون بنفروني نشان داد كه كاهش تعارضات زناشويي زوجين در گروه زوج درماني روايتي و زوج درماني شناختي- رفتاري در مقايسه با گروه كنترل معني دار بود ولي تفاوت معني‌داري ميان تأثير دو الگوي زوج درماني مشاهده نگرديد. با در نظرگرفتن يافته هاي پژوهش، زوج درمانگران مي‌توانند از مداخلات اين دو رويكرد در جلسات زوج درماني در جهت كاهش تعارضات زوجين استفاده كنند.