بررسي رابطه علي ميان انتظارات زناشويي و طلاق عاطفي با ميانجيگري درماندگي روانشناختي زوجين شهرشيراز

هدف پژوهش حاضر، بررسي رابطه علي ميان انتظارات زناشويي و طلاق عاطفي با ميانجيگري درماندگي روانشناختي زوجين شهر شيراز مي باشد. جامعه آماري پژوهش شامل كليه زوجين مراجعه كننده به مراكز مشاوره شهرشيراز مي باشد كه نمونه پژوهش در فاصله زماني دي ماه 98 تا دي ماه 99 تعداد 200 نفر بصورت در دسترس انتخاب شدند. ابزار اندازه گيري شامل پرسشنامه انتظارات زناشويي اميدوار و همكاران (1386) ، پرسشنامه طلاق عاطفي محمدي و همكاران (1394) و پرسشنامه درماندگي روانشناختي از توسط لاويبوند و لاويبوند (۱۹۹۵) مي باشد. تجزيه و تحليل داده ها توسط نرم افزار Amos , Spss و با آمار توصيفي(ميانگين، انحراف معيار) و استنباطي(مدل معادلات ساختاري) انجام گرفته است. از آنجا كه اثر مستقيم انتظارات زناشويي بر طلاق عاطفي معنادار است. و اثر غيرمستقيم آن معنادار نمي باشد نتايج پژوهش نشان دادند كه درماندگي روانشناختي به عنوان يك متغير واسطه اي در رابطه ميان انتظارات زناشويي با طلاق عاطفي تاثير ندارد. و مدل ما يك مدل ميانجي نمي باشد.