بررسي نقش راهبردهاي تنظيم شناختي هيجان در پيش بيني شادكامي و اضطراب دانشجويان دانشگاه آزاد اسلامي واحد بيرجند در سال تحصيلي 98-97

پژوهش حاضر با هدف تعيين سهم راهبردهاي تنظيم شناختي هيجان در پيش بيني شادكامي و اضطراب دانشجويان انجام گرفت. جامعه آماري مورد بررسي كليه دانشجويان دانشگاه آزاد بيرجند مي باشد كه در سال تحصيلي 98-97 مشغول به تحصيل بودند. حجم نمونه اين پژوهش بنابر تحقيقات گذشته و نظر اساتيد راهنما و مشاور 100 نفر در نظر گرفته شد. سپس به پرسشنامه هاي شادكامي، راهبردهاي شناختي تنظيم هيجان و اضطراب پاسخ دادند. جهت تجزيه و تحليل داده هاي پژوهش از آزمون همبستگي پيرسون و رگرسيون مرحله اي و همزمان استفاده شد. يافته هاي حاصل از اين آزمون نشان داد كه يافته ها نشان داد كه از ميان راهبردهاي شناختي تنظيم هيجان، بين راهبرد سرزنش خود و سرزنش ديگران و شادكامي دانشجويان رابطه منفي معنادار و بين راهبرد كنارآمدن و مثبت انديشي و شادكامي دانشجويان رابطه مثبت معناداري وجود دارد. به علاوه ضريب همبستگي چندگانه بين راهبردهاي تنظيم شناختي هيجان با شادكامي معني دار مي باشد و اين راهبردها توانستند 8/26 درصد از واريانس شادكامي را تببين نمايند. به علاوه يافته ها نشان داد كه بين راهبرد سرزنش خود و سرزنش ديگران و اضطراب دانشجويان رابطه مثبت معنادار و بين راهبرد كنارآمدن و مثبت انديشي و اضطراب دانشجويان رابطه منفي معناداري وجود دارد. همچنين ضريب همبستگي چندگانه بين متغيرهاي راهبردهاي تنظيم شناختي هيجان با اضطراب معني دار مي باشد اين راهبردها توانستند3/71 درصد از واريانس اضطراب را تببين نمايند.