تأثير طول مسير رودخانه هاي پيچان رودي بر اختلاط آلودگي

درك فرآيند پخش، انتقال و اختلاط آلاينده ها، از موضوعات مهم در بررسي آلودگي منابع آب به ويژه رودخانه ها مي باشد. ضريب پراكندگي طولي يكي از پارامترهاي مهم براي پيش بيني و توصيف فرآيند اختلاط و انتقال آلودگي در رودخانه ها است. در تحقيق حاضر به بررسي فرآيند انتقال و اختلاط در پيچان رود ها، به روش آزمايشگاهي پرداخته شده است. براي اين منظور آزمايش هاي سنجش رديابي در يك فلوم آزمايشگاهي كه به شكل پيچان رود و متشكل از 8 قوس بود، براي شرايط هيدروليكي مختلف انجام شد. سپس به كمك داده هاي اندازه گيري شده و روش رونديابي، براي بازه هاي مختلف، ضريب پراكندگي طولي برآورد گرديد. مقايسه نتايج اندازه گيري هاي انجام شده نشان داد كه براي شرايط هيدروليكي يكسان از نظر عمق و سرعت جريان، با افزايش تعداد قوس هاي طي شده توسط جريان، اختلاف بيشينه غلظت ورودي و خروجي بازه و همچنين زمان خروج ابر ردياب از بازه، افزايش يافت. بررسي نتايج حاكي از آن است كه با افزايش عدد رينولدز در بازه هايي با طول يكسان، ضريب اختلاط افزايش مي يابد. همچنين با افزايش طول بازه و تعداد قوس هاي مسير حامل ردياب، تأثير پارامتر بي بعد عدد فرود بر اين ضريب كاهش مي يابد. با مقايسه ضرايب برآورد شده در بازه هاي مختلف مي توان دريافت كه با افزايش طول بازه و تعداد قوس در مسير جريان حامل ردياب، ضرايب اختلاط ابتدا روند افزايشي و سپس به مقدار ثابتي نزديك مي گردد.