بررسي و تحليل رونديابي سيلاب با سناريو هاي مختلف روش ماسكينگام (مطالعه موردي: رودخانه تبارك)

يكي از مسيرهاي گردش آب در طبيعت، جريان آب در رودخانه ها به صورت جريان هاي سطحي بوده كه باعث توسعه و پيشرفت مناطق واقع در حاشيه و امتداد رودخانه ها شده است. اما گاهاً اين جريان ها تحت پديده سيلاب مهمترين عامل تهديد براي تأسيسات و مراكز ايجاد شده، در حاشيه رودخانه ها محسوب مي گردد. لذا جهت پيشگيري خسارات ناشي از وقوع سيلاب مي بايست احتمال وقوع و بزرگي سيلاب هاي مهم را برآورد نموده و با بكارگيري روش هاي مناسب و تأسيسات خاص اثرات سيلاب را كنترل كرد. در مقاله حاضر به مقايسه نتايج عمليات رونديابي سيلاب از دو بازه مطالعاتي رودخانه تبارك كه داراي هيدروگراف سيلاب چند پيكه مي باشد پرداخته شده و از مدل-هاي خطي و غيرخطي روش ماسكينگام بهره برده شده است. هدف از اين مطالعه شرح و بررسي مدل هاي خطي و غيرخطي ماسكينگام، و مقايسه انطباق پذيري هر روش با واقعيت سيلاب مشاهداتي بر اساس معيارهاي مختلف آماري است. روش ماسكينگام ترسيمي با درصد فروكش و ميزان تأخير دبي اوج مناسبي هيدروگراف سيلاب پايين دست را پيش بيني نموده است. همچنين اين روش با اختلاف دبي 12/0 مترمكعب بر ثانيه نسبت به دبي اوج مشاهداتي مقدار دبي حداكثر را تقريبا مطابق مقدار واقعي تخمين زده است. نهايتا آنكه روش ماسكينگام ترسيمي مقدار واقعي زمان دبي اوج را دقيقا معادل 84 ساعت بعد از وقوع سيلاب پيش بيني كرده است.