ارزيابي روش توزيع بر حسب درخواست در شبكه هاي آبياري با در نظر گرفتن عدم قطعيت بهره برداري با استفاده از مدل هيدروديناميك (مطالعه موردي: كانال عقيلي شرقي)

يكي از دلايل ضعف عملكرد پروژه هاي آبياري، مشكلات مربوط به پيچيدگي ها و عدم قطعيت هاي مربوط به بهره برداري براي توزيع وتحويل مناسب آب در شبكه هاي آبياري مي باشد. در روش هاي برحسب درخواست، تنوع و تعدد درخواست هاي زارعين در زمان و مكان، عمليات بهره برداري سازه ها را پيچيده و دشوار مي سازد. هدف از اين تحقيق، تجزيه وتحليل اثر عدم قطعيت عوامل بهره برداري از جمله ميزان تنظيم دريچه هاي آبگير و آب بند بر عملكرد كانال مي-باشد. در اين پژوهش براي ارزيابي عدم قطعيت از روش شبيه سازي مونت كارلو با توزيع نرمال استفاده شده است. بدين منظور چهار سناريو از نظر تعداد آب بند و آبگير كه دچار عدم قطعيت هستند، براي دو گزينه افزايش و كاهش درخواست تعريف شده است. در سناريوهاي گزينه اول با روش مونت كارلو 500 سري و در سناريوهاي گزينه دوم 1000 سري اعداد تصادفي براي تنظيم سازه هاي آبگير و آب بند توليد شد و با استفاده از مدل هيدروديناميك ICSS جريان غير ماندگار شبيه-سازي گرديد. شاخص هاي عملكرد شامل كفايت، راندمان و پايداري تحويل و خطاي تنظيم عمق براي كليه گزينه ها تحت عدم قطعيت محاسبه و بهترين توزيع احتمالاتي آنها مشخص گرديد. با بررسي سناريوها نتيجه مي شود چنانچه نتايج حاصل از عدم قطعيت تنظيم سازه هاي آب بند و آبگير از توزيع نرمال تبعيت كند، مي توان عدم قطعيت دبي تحويلي به آبگير ها را بر اساس توزيع نرمال تعيين نمود.