پتانسيل يابي آب زيرزميني در پهنه كارستي شاهو -پاوه، شمال استان كرمانشاه با استفاده از GIS و مدل AHP

شناسايي منابع آب زيرزميني به عنوان يكي از راه‌هاي تامين آب قابل شرب در جهان با توجه به نياز انسان‌ هاي كره ي زمين به آب، امري حتمي و غيرقابل اجتناب به شمار مي آيد. در حال حاضر استفاده از سيستم هاي اطلاعات جغرافيايي (GIS) و سنجش از دور (RS) تبديل به يكي از ابزارهاي قوي و بصرفه در راستاي شناسايي منابع آب‌هاي زيرزميني قابل دسترس شده است. بحران تامين آب آشاميدني سالم براي شهر و روستاهاي واقع در منطقه شاهو و پاوه (واقع در شمال استان كرمانشاه)، بروز خشكسالي هاي بلند مدت به تبع كاهش بارندگي در ساليان گذشته، مناطق شهري و روستايي را با بحران كمبود آب روبرو كرده است. در اين پژوهش براي پتانسيل يابي آب زيرزميني در محدوده مطالعاتي شاهو-پاوه از هفت لايه موثر بر هيدروژئولوژي شامل شيب، نوع سازند، اختلاف تراز با حداقل ارتفاع، گسل، تقاطع گسل ها، خطواره و تقاطع خطواره ها استفاده شد. بعد از هم نرخ سازي لايه ها، براي وزن دهي از روش تحليل سلسله مراتبي (AHP) با رعايت نعامل استاندارد ناسازگاري استفاده شد. در نهايت مناطق داراي پتانسيل آب زيرزميني بيشتر شناسايي شد. در نهايت نقاط مناسب براي حفاري چاه آب، براي انجام مطالعات ژئوالكتريك مشخص شد كه البته عمده مناطق در نواحي با صعب العبور قرار دارند. بر اساس نتايج اين تحقيق در سال 1401 يك حلقه چاه اكتشافي در آهك – راديولاريت شمال شاهو كه دسترسي مناسبي داشته است، حفاري گرديد كه آبدهي 22 ليتر در ثانيه چاه مذكور نمايانگر موفقيت آميز بودن مدل اكتشافي به كار گرفته شده مي باشد. آنچه كه اين تحقيق را از موارد مشابه متمايز مي نمايد، به كار گيري مدل پتانسيل يابي در منطقه كارستي مشتمل بر زون هاي زمين شناسي زاگرس مرتفع و سنندج – سيرجان مي باشد.