بوم شناسي بزهكاري نوجوانان در شهر تهران

تحقیقات بوم شناسان نشان دهنده ی میزان بالای جرایم در برخی از نواحی شهری است. به سخن دیگر در برخی از حوزه های شهری كه با مؤلفه هایی همچون طراحی محیط خاص خود، فقر ساكنین، تراكم جمعیت، درصد بالای مهاجرین ساكن آنها و مشخصات اجتماعی و اقتصادی دیگر شناخته می شوند، آمار بالای بزهكاری را نشان میدهند. تحقیق حاضر با تكیه بر نظریات بی سازمانی اجتماعی و بوم شناسی بزهكاری به بررسی محل زندگی نمونه ای از نوجوانان بزهكار در كانون اصلاح و تربیت تهران می پردازد. مهمترین سؤال این پژوهش این است كه آیا بین نابسامانی محله ای كه نوجوانان در آن زندگی میكنند و بزهكاری آنها رابطه ای وجود دارد؟ همچنین این پژوهش به بررسی مؤلفه های نابسامانی اجتماعی در محله ها ی جرم خیز استان تهران می پردازد. به این منظور در پژوهش حاضر از روشهای تحقیقات میدانی و مطالعات كتابخانه ای استفاده شده است و از لحاظ روش، یك تحقیق پیمایشی است. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه محقق ساخته می باشد. به منظور تائید روایی پرسشنامه از نظر اساتید و صاحبنظران استفاده شده است. علاوه بر آن ضریب پایایی محاسبه شده برابر 83/0 می باشد. جامعه آماری پژوهش، شامل كلیه نوجوانان بزهكاراست كه طی 3ماه دركانون اصلاح و تربیت تهران به سرمی بردند و ویژگی بارز آنها ارتكاب جرم بوده است. ازمیان این مددجویان، 106نفربه صورت نمونه گیری تصادفی انتخاب شدند. داده ها با استفاده از روش ها ی آماری توصیفی و تحلیلی و نرم افزار SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته ها ی این پژوهش بسیاری از نتایجی را كه بوم شناسان در بررسی ها ی محله ها ی جرمخیز به آن دست یافته بود، تأیید مینماید. یافته های این تحقیق نشان میدهد اكثر نوجوانان بزهكار در محله های نابسامان و جرم خیز و در خانه ها ی غیر استاندارد زندگی می كنند و دارای دوستانی هستند كه به كارهای خلاف گرایش دارند. بیشتر آن ها عضو گروههای بزهكاری هستند و كنترل اجتماعی رسمی و غیررسمی در محله های آنها ضعیف است. بومشناسی بزهكاری، بیسامانی اجتماعی، اسكان غیر رسمی،محلهی جرمخیز،كنترل اجتماعی، بزهكارینوجوانان