تدريس و ارزشيابي دانش آموزان در درس تاريخ باهدف كاربرديتر كردن آن

برای تدریس تاریخ روشی های زیادی اعم از داستانی و روایتی - كه طریقی سنتی است . تا استفاده از روش های نوین مبتنی بر فناوری اطلاعات وجود دارد. اما میتوان فارغ از نوع امكانات مورد استفاده، تاریخ را با اهداف مختلفی از جمله كاربردی تر كردن آن به دانش آموزان آموخت. نوشتهٔ حاضر تلاش می كند تا نظریهٔ مذكور را به محك تجربه درآورد با كمك یك پرسشنامه آن را مستندسازی كند. شیوهای كه برای تدریس انتخاب شده است بدین گونه می باشد كه دبیر بخشی از ساعت كلاسی را به روایت متن درس با استفاده از سخنرانی یا امكانات نوین موجود در كلاس میپردازد. نیمه مهمتر و بیشتر وقت كلاس به بخش دوم آن اختصاص مییابد و قسمتهایی از كتاب درسی را كه متأسفانه اكثر دبیران اضافی تصور می كنند با كمك دانش آموزان مورد بحث قرار می دهد. این قسمتها بدین قرارند: «تصاویر و نقشه های موجود در كتاب، جداول هر درس كه در واقع برای مطالعه آزاد است، یك توضیح، فكر كنید و پاسخ دهید، آخرین قسمت هر درس یعنی اندیشه و جستوجو». نتیجه مورد انتظار نیز از همین قسمت ها به آسانی حاصل می شود و دانش آموزان خوشحالند كه آنها از این درس چیزهایی میاموزند كه هرگز در بقیه دروس امكان اموختن ان برایشان فراهم نیست. ضمنا چندان اهمیتی ندارد كه آنها مقدار انبوهی محفوظات تاریخی را در ذهن خود انبار كرده باشند یا خیر. روش ارزشیابی كه با شیوهٔ تدریس و هدف آن متناسب باشد نیز مخلوطی از بحث و نظر است كه در دو قسمت كتبی و شفاهی با كمك خود دانش آموزان انجام می گیرد. با این روش، امید است دانش آموزان ی خلاق، پرسشگر، صبور، نظم پذیر، خطرپذیر، اهل تعاملات بالای اجتماعی، دارای روحیه مشاركت دسته جمعی و همكاری تقدیم جامعه و كشور گردد.