تاملي بر رويكرد نهادگرا و سياست گذاري و مديريت بهينه مرزهاي كشور ( با تاكيد بر استان سيستان و بلوچستان )

كشور ایران بالغ بر هشت هزار كیلومتر خط مرزی با پانزده كشور دارد كه استان های مرزی آن حدود ۵۰ درصد مساحت و ۴۹ درصد جمعیت كشور را به خود اخنصاص داده اند. این مناطق از جمله استان سیستان و بلوچستان به سبب عواملی چون دوری از مركز، انزوای جغرافیایی، كفه ترازو به سمت استانهای مركزی متمایل شده است. پس جای تعجب نیست كه تاكنون رویكردهای متفاوتی در جهت دستیابی به تعادل منطقه ای توسط مسئولین اندیشیده شده باشد. از جمله متاخرترین این رویكردها با توجه به تجربیات جهانی، رویكرد نهادگرا است كه چندی است به آن توجه كافی در كشورهای به ویژه پیشرفته به آن مبذول گردیده است. اما مسئله این است كه به رویكرد به اندازه كافی در سیاستگذاری و مدیریت بهینه مرزهای كشور و از جمله استان سیستان و بلوچستان وقعی نهاده نشده است. لذا این پژوهش به سبب اهمیت موضوع به روشی توصیفی - تحلیلی مبتنی بر مطالعات كتابخانه ای و اسنادی و مصاحبه با خبرگان امر به تحقیق پرداخت؛ كه در نهایت در قالب یافته های تحقیق و بحث، مهمترین رهیافت ها و رهنمودهای مبتنی بر رویكرد نهادگرا متناسب با شرایط استان مرزی سیستان و بلوچستان استخراج گردید.