مدل يابي روابط ساختاري سن تندرستي با خودكارآمدي درفرهنگيان بازنشسته شهرستان گنبدكاووس در سال 1399

هدف از انجام پژوهش حاضر مدل يابي رابطه علّي بين سن تندرستي و خودكارآمدي بود. همچنين جامعه آماري پژوهش حاضر را كليه فرهنگيان بازنشسته شهرستان گنبدكاووس به تعداد 3388 نفر تشكيل دادند كه از ميان آن ها 200 نفر به روش نمونه گيري سيستماتيك انتخاب انتخاب شدند. با توجه به شرايط كنوني جامعه به خاطر ويروس كرونا پس از مراجعه حضوري به درب منزل پاسخ دهندگان در خصوص نوع و نحوه ي تكميل پرسشنامه ها توضيحات مقدماتي در اختيار افراد قرار گرفت و در نهايت كل افراد نمونه ي پژوهش به پرسشنامه ها پاسخ دادند( تعداد 150 نفر مرد و 50 نفر زن). پس از جمع آوري پرسشنامه ها، تجزيه وتحليل نتايج داده هاي خام استخراجي از ابزار گردآوري با نرم افزار SPSS 23 و LISREL انجام گرديد. به طور كلي روابط اشاره و مدل پژوهش حاضر مبني بر اينكه سن تندرستي بر بهزيستي روان شناختي از طريق نقش ميانجي گري خودكارآمدي در فرهنگيان بازنشسته تاثير مثبت دارد و مورد تاييد واقع گرديد.