نقش جو عاطفي و الگوهاي ارتباطي خانواده در پيش بيني آسيب هاي اجتماعي دانشجويان دانشگاه آزاد شيراز

هدف اصلي اين پژوهش تعيين نقش جو عاطفي و الگوهاي ارتباطي خانواده در پيش بيني آسيب هاي اجتماعي دانشجويان دانشگاه آزاد شيراز بود. به لحاظ هدف، اين پژوهش از نوع كاربردي و براي اجراي آن از روش همبستگي استفاده شد. جامعه آماري اين پژوهش كليه دانشجويان دانشگاه آزاد شيراز در سال تحصيلي 98-99 بود كه با استفاده از روش نمونه گيري در دسترس تعداد 260 نفر به عنوان نمونه پژوهش انتخاب گرديد. براي گردآوري داده ها از پرسشنامه جو عاطفي خانواده هيل برن، مقياس تجديدنظر شده الگوهاي ارتباطي خانواده كوئرنر و فيتزپاتريك و پرسشنامه آسيب هاي اجتماعي آقايي و تيمورتاش، استفاده شده است. داده ها با استفاده از ضريب همبستگي پيرسون و تحليل رگرسيون چندمتغيري مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. نتايج پژوهش نشان داد كه ابعاد محبت، تجربه هاي مشترك، هديه دادن، تشويق، اعتماد و احساس امنيت قادر به پيش بيني منفي و معنادار آسيب هاي اجتماعي مي باشند. اما ابعاد نوازش كردن و تأييد كردن قادر به پيش بيني آسيب هاي اجتماعي نبودند. جهت گيري گفت و شنود قادر به پيش بيني منفي و معنادار آسيب هاي اجتماعي بود اما جهت گيري همنوايي قادر به پيش بيني معنادار آسيب هاي اجتماعي نبود.