مولفه هاي اخلاقي مديريت، بر اساس معارف علوي در نهج البلاغه

فلسفه وجود و شكل گيري ساز و كار مديرت در اجتماع، خدمت رساني سريع تر و منظم تر انسان ها به يكديگر است. به همين جهت و در راستاي اين هدف، مديران در همه جاي دنيا، نيازمند به يادگيري اصول انساني و اخلاقي مديريت در كنار تخصص خود هستند. در نگاه ديني نيز اين مسأله به عنوان يك امر بنيادين مطرح است و كارگزاران و كاركنان، بايد در تمام مراتب، جايگاه و موقعيت خود را نعمتي بدانند كه پسنديده ترين مصداق شكر حضرتش، اداي اخلاق در چنتة مديريتي است. اما در ميان الگوهاي اخلاقي متعدد مديريتي كه دين اكمل اسلام از رهاورد سنت و سيرة انسانهاي كامل ارائه نموده، شاگردي در مكتب علوي حلاوتي ديگر دارد. خوان بي پايان كرامت علي(ع) براي همگان مجال برداشتن جرعه اي به قدر تشنگي فراهم نموده تا به مصداق جاذبه و دافعة شخصيت اعلايش، مديريت اخلاق مديريتي را در عاليترين سطوح به نظاره بنشينند. اين مقاله برآن است تا با تبيين مباني و ويژگيهاي مهم رفتار اخلاقي در نظام مديريت علوي، با تكيه بر نهج البلاغه، الگوي صحيحي از مدير اخلاق مدار را از منظر معارف علوي ارائه دهد. حق مداري، خودسازي، ساده زيستي، خيرخواهي براي مردم، انسان مداري و توجه به امانت الهي به عنوان مهمترين مولفه هاي مديريتي از منظر امام علي (ع) تبيين شده است.