بررسي نقش پيش بيني كنندگي جو احساسي-عاطفي موجود بين اعضاي خانواده در انعطاف روانشناختي و كنترل دروني دانش آموزان ابتدايي داراي نشانگان اختلال خوردن

هدف پژوهش حاضر بررسي نقش پيش بيني كنندگي جو احساسي-عاطفي موجود بين اعضاي خانواده در انعطاف روانشناختي و كنترل دروني دانش آموزان ابتدايي داراي نشانگان اختلال خوردن بود. روش پژوهش حاضر از نوع توصيفي بود كه با استفاده از روش همبستگي پيرسون در آن سعي شد رابطه بين متغير كيفيت روابط عاطفي بين اعضاي خانواده به‌عنوان متغير مستقل و انعطاف روانشناختي و كنترل دروني به‌عنوان متغيرهاي وابسته با استفاده از ضريب همبستگي كشف گردد و همچنين سعي شد با استفاده از رگرسيون، رابطه پيش بيني متغيرهاي وابسته بر اساس متغيرهاي مستقل تعيين شود. نمونه مورد مطالعه اين پژوهش بر اساس جامعه آماري دانش آموزان ارجاع داده شده به مركزمشاوره شهر صدرا تعيين شد؛ بدين صورت كه ابتدا حجم جامعه (296) مشخص گرديد و سپس با توجه به جدول مورگان حجم نمونه (199 نفر) بر آورد شد. بنابراين روش نمونه گيري تصادفي بود. ابزار اندازه گيري مورد استفاده در پژوهش، پرسشنامه انعطاف روانشناختي دنيس و وندروال (2010) ، پرسشنامه كنترل دروني تانجي (2004) و پرسشنامه استاندارد جو احساسي يا عاطفي خانواده هيل برن (1964)، بود. تجزيه و تحليل اطلاعات به دست آمده از اجراي پرسشنامه ها از طريق نرم افزار SPSS در دو بخش توصيفي و استنباطي (همبستگي و تحليل واريانس) انجام پذيرفت. نتايج تحقيق نشان داد كه جو احساسي-عاطفي موجود بين اعضاي خانواده در انعطاف روانشناختي و كنترل دروني دانش آموزان ابتدايي داراي نشانگان اختلال خوردن موثر مي باشد و به شكل معني داري متغيرهاي مذكور را پيش بيني مي نمايد.