تبيين اثربخشي مشاوره تحصيلي شناخت محور بر اسنادهاي علي و تاب آوري دانش آموزان متقاضي آزمون كنكور

هدف پژوهش حاضر تبيين اثربخشي مشاوره تحصيلي شناخت محور بر اسنادهاي علي و تاب آوري دانش آموزان متقاضي آزمون كنكور بود. پژوهش حاضر از جمله مطالعات شبه آزمايشي بود كه براساس طرح پيش آزمون- پس آزمون با گروه كنترل انجام پذيرفت. جامعه آماري پژوهش شامل كليه دانش‌آموزان دختر مقطع متوسطه دوم (دانش آموزان كنكوري متقاضي گروه تجربي) شهرستان نائين در سال 400-99 بودند و نمونه مورد مطالعه را نيز 30 دانش‌آموز كنكوري تشكيل مي‌دادند كه به‌صورت در دسترس از ميان كليه دانش‌آموزان انتخاب شدند و سپس به صورت تصادفي در دو گروه 15 نفره (گروه كنترل 15 نفر و گروه آزمايش 15 نفر) گمارده شدند. معيارهاي شركت در پژوهش شامل موارد زير مي شد؛ 1-رضايت كامل افراد از شركت در تحقيق. 2-ورود صرفا دانش آموزان كنكوري. معيارهاي خروج از پژوهش نيز عبارت بودند از: 1- مشاركت در مداخله هاي ديگر. 2- عدم رضايت به ادامه آموزش‌ها. 3- مشاهده هر گونه اختلال در تحقيق. ابزار اندازه گيري مورد استفاده در پژوهش، پرسشنامه سبك هاي اسنادي پترسون و همكاران (1983) و پرسشنامه استاندارد تاب آوري كونور و ديودسون (2003) بود كه در مرحله پيش آزمون و پس آزمون توسط هر دو گروه تكميل گرديد. گروه آزمايش در برنامه آموزش مشاوره تحصيلي شناخت محور در قالب 8 جلسه به مدت 1 ماه و هفته اي دو جلسه 60 دقيقه اي آموزش دريافت كردند اما، در اين مدت گروه كنترل هيچ مداخله اي دريافت نكردند. تجزيه و تحليل اطلاعات به دست آمده از اجراي پرسشنامه ها از طريق نرم افزار SPSS در دو بخش توصيفي شامل (ميانگين و انحراف معيار) و استنباطي (تحليل كوواريانس) انجام پذيرفت. نتليج پژوهش حاضر گوياي اين بود كه آموزش مشاوره تحصيلي شناخت محور بر اسنادهاي علي (اسنادعلي شكست كاهش يافت و اسناد علي موفقيت بهبود يافت) و تاب آوري (تاب آوري بهبود يافت) دانش آموزان متقاضي آزمون كنكور تاثير معناداري داشته است (P 05).