مديريت منابع انساني سبز و گردشگري سبز راه‌حلي براي كاهش آسيب‌هاي اجتماعي و زيست محيطي

از آنجا كه صنعت گردشگري يكي از صنايع رو به رشد و از الزامات توسعه پايدار محسوب مي‌شود توجه به آن بر اساس اقتضات زمان مي‌تواند چهارچوب رشد و توسعه را فراهم نمايد. در سال‌هاي اخير نتيجه فعاليت‌ها و آسيب‌هاي محيط زيستي بشر بيش از پيش خود را نمايان نموده‌اند از اين‌رو بي‌توجهي به مسائل زيست محيطي مي‌تواند اثرات جبران ناپذيري را براي اجتماعات مختلف به بار آورد. از طرفي نيز اقتصاددانان تاكيد مي‌نمايند كه رشد و توسعه پايدار ارتباط تنگاتنگي با محيط‌زيست دارد و بدون توجه به آن دير يا زود نتايج تلاش‌هاي بشري تحت تاثير اثرات سوء زيست محيطي قرار خواهد گرفت. بر اين اساس مي‌توان عنوان نمود كه توسعه و موفقيت بلندمدت هر اجتماعي در هر زمينه مستلزم دسترسي دائمي به منابع طبيعي و فرهنگي و ... است. با توجه به اهميت صنعت گردشگري براي اقتصاد جهاني و محلي، و تاثير آن بر محيط طبيعي، نياز به اجراي شيوه‌هاي زيست محيطي به خط مقدم مسائل جهاني تبديل شده است. بنابراين از ديدگاه مديريت گردشگري، گردشگري سبز مي‌تواند به عنوان فرمي از گردشگري مورد توجه قرار گيرد كه مرتبط با منافع اجتماعي، اقتصادي و زيست محيطي است كه منجر به توسعه پايدار جوامع مي‌گردد. ازآنجايي كه صنعت هتل‌داري بعنوان قلب فعاليت‌هاي گردشگري محسوب مي‌شود لذا بررسي و ارزيابي اثرات زيست محيطي و رويكرد هتل‌ها نسبت به محيط پيرامونشان از اهميت زيادي برخوردار است.