بررسي مقايسه اي بهزيستي ذهني و تعامل والد- كودك در خانواده هاي داراي فرزندان اختلال يادگيري و عادي

هدف از اجراي پژوهش حاضر بررسي مقايسه اي بهزيستي ذهني و تعامل والد- كودك در خانواده هاي داراي فرزندان اختلال يادگيري و عادي مي باشد. روش تحقيق حاضر علي- مقايسه اي مي باشد و جامعه آماري از دو گروه 30 نفري خانواده هاي با و بدون اختلال يادگيري شهرستان رشت تشكيل شده بودند. ابزار گردآوري اطلاعات (بهزيستي ذهني كييز و ماگيارمو (2003)، تعامل والد- كودك پيانتا (2011)) بود و جهت تجزيه و تحليل اطلاعات از تحليل واريانس چند متغيره به كمك نرم افزار SPSS صورت پذيرفت. يافته ها حاكي از آن است ميان بهزيستي ذهني، تعامل والد-كودك در خانواده هاي داراي فرزندان اختلال يادگيري و عادي تفاوت وجود دارد. بر اساس يافته ها مي تواند نتيجه گرفت خانواده هاي فرزندان داراي اختلال يادگيري در مقايسه با خانواده هاي فرزندان عادي، به دليل صرف وقت زياد با فرزند خود موجب دور شدن از مسائل زندگي زناشويي مي شود و اين امر نيز موجب كاهش بهزيستي ذهني خانواده ها مي گردد.